Βολέψου φοβισμένε άνθρωπε.
Βολέψου σε σχέσεις τελειωμένες, σε δουλειές ανούσιες,
σε μέρη ανήλιαγα.
Κρατήσου γερά από φίλους που σε ξέχασαν, από αγάπες που σε άδειασαν.
Αφοσιώσου σε σκέψεις επώδυνες και επιθυμίες ξένες.
Μην ξεγελαστείς! Μην τρέξεις προς το φως, μην ανοίξεις την πόρτα σου στο νέο.
Ο τρόμος καραδοκεί! Μείνε σε όσα έχεις ή συμβιβάσου με όσα έχασες.
Μην επιδιώξεις, μην διεκδικήσεις και αλοίμονο,μην ζήσεις!
Οι φόβοι που ήδη θρέφεις είναι αρκετοί, γιατί να ρισκάρεις για περισσότερους;
Γι’αυτό βολέψου φοβισμένε άνθρωπε.
Κοίτα χαμηλά και λέγε λίγα. Αν μπορείς μην λες τίποτα.
Κάνε τη σιωπή φύση σου.
Δεσμεύσου με τα ελάχιστα,τα κενά, τα μέτρια.
Αυτά τα γνωρίζεις-πόσο να σε προδώσουν;
Να επιβιώσεις-αυτός είναι ο στόχος σου.
Μέχρι να τελειώσει αυτό το βάσανο που λέγεται ζωή.
Να βγάλεις τις μέρες σου και να ξεμπερδέψεις με τις νύχτες σου.
Αθόρυβα, ανέγγιχτα, αόρατα.
Σαν να μην υπάρχεις.
Κι αν καμιά φορά ακούσεις ιστορίες ανθρώπων που τα ξόδεψαν όλα σε μια νύχτα,
που έκλεισαν πόρτες και άνοιξαν παράθυρα, ανθρώπων που έκλαψαν από το γέλιο ή γέλασαν από το πολύ κλάμα, ανθρώπων που άλλαξαν αμέτρητα τρένα αλλά δεν κατέβηκαν σε κανέναν σταθμό, ανθρώπων που μετά από μαραθώνιο γύρισαν στην αφετηρία για να ξαναρχίσουν, ανθρώπων που δεν αρκέστηκαν στο αρκετό…. κλείσε τ’αυτιά σου και τρέχα!
Δεν είναι για σένα αυτά.
Εσύ έχεις άλλες δουλειές. Εσύ μετράς μερόνυχτα.