Ο Βασίλης Παπατσαρούχας γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου του 1975. Σπούδασε Ζωγραφική και Γραφικές Τέχνες στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (A.Σ.Κ.Τ.) της Αθήνας, με δασκάλους τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και την Λεώνη Βιδάλη. Έκανε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα το 2009, ενώ συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις με έργα ζωγραφικής, κατασκευές, καθώς επίσης με ταινίες video-art. Από τις συμμετοχές του στις διεθνείς εκθέσεις εικονογράφησης ξεχωρίζουν αυτές της Μπολόνια, της Μπρατισλάβα, του Βελιγραδίου και της Τιανζίν. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί περίπου πενήντα βιβλία για παιδιά και μεγάλους με δουλειές του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δύο από αυτά είναι συλλεκτικές εκδόσεις, ενώ τα τέσσερα είναι σε κείμενο του ίδιου. Σήμερα παρουσιάζουμε το έργο του και τον ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που παραχώρησε αποκλειστικά για τους αναγνώστες του The Mach|ne – Art Press !
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη ζωγραφική και πώς προέκυψε η ιδέα για την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων;
Δε νομίζω ότι αποφάσισα ποτέ συνειδητά να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Ακολούθησα αυτό που πίστευα πως με ενδιαφέρει και διασκεδάζει και έτσι σιγά σιγά μπήκα όλο και πιο βαθιά στα πράγματα. Αργότερα αποφάσισα πως πρέπει να το σπουδάσω στο βαθμό που μπορείς να σπουδάσεις ένα αντικείμενο όπου τα όριά του είναι μη διακριτά, το αισθητικά άρτιο με το ημιτελές απέχουν λίγο το ένα από το άλλο και που γενικότερα η φύση της τέχνης είναι τόσο ανοιχτή σε ερμηνείες και εκτελέσεις και που πολλοί δρόμοι υπάρχουν για να φτάσεις στον σκοπό σου και στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα με τις σπουδές μου στην Α.Σ.Κ.Τ. προέκυψε και η εικονογράφηση παιδικών βιβλίων, δηλαδή κάπου στα 15 και βάλε χρόνια. Επίσης και αυτή η κατεύθυνση ήρθε αβίαστα, σχεδόν από μόνη της. Κάπως ήρθε και με βρήκε δηλαδή όπως πολλά άλλα στη ζωή μου.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
‘’Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
‘’Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
Πές μας λίγα λόγια για τα έργα που παρουσιάζουμε σήμερα.
Η πρώτη ενότητα που θα δείτε είναι από τη γνωστή σε όλους μας Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Η ιδιαίτερη αγάπη που έχω για την ιστορία του Κάρολ ήρθε και ολοκληρώθηκε πιστεύω με ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο. Ιστορία χιλιοειπωμένη εικαστικά από δεκάδες ζωγράφους ανά τον κόσμο. Θεωρώ πως κατάφερα να μείνω πιστός στην ουσία του κειμένου και ταυτόχρονα να μείνω φρέσκος ζωγραφικά. Η δεύτερη είναι από το τελευταίο βιβλίο που είναι δικό μου σε κείμενο και εικόνα και που έχει τον τίτλο “Το αγόρι που ζωγράφιζε τον ουρανό”.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
Τί είναι τέχνη για σένα;
Είναι η φυσική ανάγκη εκτόνωσης και έκφρασης. Η δυνατότητα να δοκιμάσεις ένα αγαπημένο φαγητό με τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα κάθε φορά. Είναι ο τρόπος για να ξεγελάσεις λίγο το μάταιο των πραγμάτων.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Από τα προσωπικά μου ενδιαφέροντα νομίζω. Από τα στοιχεία που με έχουν διαμορφώσει, συνεχίζουν να με επηρεάζουν και βρίσκω να έχουν ενδιαφέρον.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
Ποιά είναι τα στοιχεία που δίνουν το προσωπικό σου αποτύπωμα στη ζωγραφική;
Νομίζω πως γενικότερα μου αρέσει να επικεντρώνομαι σε λίγα στοιχεία. Προσπαθώ με απλούς τρόπους να φτάσω στο αποτέλεσμά μου. Προσπαθώ να κρατώ τα ουσιαστικά συστατικά που θα με βοηθήσουν να μεταφέρω την αίσθηση που θέλω και κάπως τα μεγεθύνω. Δεν είμαι ιδιαίτερα περιγραφικός στη ζωγραφική μου. Πολλές φορές ο θεατής πρέπει να κοιτάξει λίγο βαθύτερα για να δει κρυμμένα εικονογραφικά και εικαστικά παιχνίδια που κάνω. Αυτό το κάνω για δυο λόγους. Αφ΄ ενός μου αρέσει αυτό το παιχνίδι του κρυφού σε σχέση με τον ενδιαφερόμενο και αφ’ έτερου μου αρέσει τα πράγματα να μη λάμπουν στον ήλιο με τη πρώτη ματιά. Δεν είμαι υπέρ του εντυπωσιασμού. Θέλω τα πράγματα να ξεδιπλώνουν τις αρετές του μετά από τριβή μαζί τους.
“Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων’’.
Τι σου αρέσει πιο πολύ στη δουλειά σου;
Πέρα από το κομμάτι της προσωπικής έκφρασης και όσα έχω πει πιο πάνω μου αρέσει ιδιαίτερα πως ξυπνώ και έχω την επιλογή κατά τη διάθεσή μου να δω ένα κάρο κόσμο ή από την άλλη να μη μιλήσω σε ψυχή όλη τη μέρα.
“Το αγόρι που ζωγράφιζε τον ουρανό’’.
Πόσο θεραπευτική είναι για την ανθρώπινη ψυχή η δημιουργία;
Είναι σωτήρια. Δε το κλείνω αυστηρά στα πλαίσιο της εικαστικής δημιουργίας, τη συγγραφής, μουσικής σύνθεσης κλπ. Φτιάχνεις ένα ωραίο γλυκό πχ για την παρέα σου και αμέσως αισθάνεσαι ιδιαίτερα ευτυχής με τη προσφορά σου αυτή.
“Το αγόρι που ζωγράφιζε τον ουρανό’’.
Όλο και περισσότεροι νέοι καλλιτέχνες ξεπετάγονται.. η κρίση μήπως βοηθά στην εξωστρέφεια τους;
Εδώ μάλλον θα με βρεις λίγο πουριτανό μιας και βλέπω αρκετά πράγματα τα οποία βιάζονται να κερδίσουν το μάτι και τον θαυμασμό με εύκολους τρόπους. Δε ξέρω αν η κρίση συντελεί σε αυτό αλλά σίγουρα πιστεύω πως όλο και περισσότερο οι νέοι καλλιτέχνες και αρκετοί παλαιότεροι θα πρέπει να ξαναγυρίσουν σε κλασικότερες αξίες και σπουδές ώστε αυτό που κάνουν να είναι άρτιο από κάθε άποψη. Καλώς ή κακώς ζούμε στην εποχή της ιδέας ή διαφορετικά της conceptual τέχνης. Δυστυχώς όμως τα πράγματα μένουν εκεί, στην ιδέα δηλαδή και το αισθητικό αποτέλεσμα είναι ιδιαιτέρως ισχνό. Όταν πια ακούω και τους καλλιτέχνες να εξηγούν στον κόσμο για το τι είναι αυτό που βλέπουν εκεί πια το παιχνίδι έχει χαθεί εντελώς.
“Το αγόρι που ζωγράφιζε τον ουρανό’’.
Οι Έλληνες αγαπούν την τέχνη;
Μπα…
“Το αγόρι που ζωγράφιζε τον ουρανό’’.
Αυτή την περίοδο που μπορούμε να βρούμε τα έργα σου και ποιά είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Αυτό τον καιρό προσπαθώ να τελειώσω ένα δικό μου κείμενο. Δουλεύω σε ένα άλλο ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο που μπλέκει την αγάπη ενός παιδιού με την αρχιτεκτονική που θέλουμε από κοινού συγγραφέας, εκδότης και ‘γω να έχει μια αρκετά προχωρημένη αισθητική και επίσης θα ξεκινήσω μια σειρά μαθημάτων στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Καβάφη. Μόλις ένα χρόνο μετά την ατομική μου έκθεση δε θα μπορούσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να ξανακάνω κάτι τέτοιο. Σε κάποια ομαδική δεν είμαι οπότε αν κάποιος θέλει να δει δουλειά από κοντά μόνο μετά από επικοινωνία μαζί μου.
“Το αγόρι που ζωγράφιζε τον ουρανό’’.
ΒΡΑΒΕΙΑ – ΕΠΑΙΝΟΙ
– Τιμητικός έπαινος του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ για το βιβλίο Το μυστήριο της Ανομβρίδας του Κώστα Χαραλά, 2003.
– Α’ βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ για το βιβλίο Η Χρυσούλα της Λίλας Πατρόκλου, 2004.
– Κρατικό βραβείο εικονογράφησης για το βιβλίο Η Κοκκινοσκουφίτσα σε διασκευή της Αργυρώς Κοκορέλη, 2004.
– Αναγραφή στον τιμητικό πίνακα της ΙΒΒΥ για το βιβλίο Η Κοκκινοσκουφίτσα σε διασκευή της Αργυρώς Κοκορέλη, 2006.
– Α’ βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ για το βιβλίο Οι 12 Κοκκινοσκουφίτσες και ο Κουρδιστός Λύκος του Χρήστου Μπουλώτη, 2007.
– Υποψηφιότητα για το βραβείο Άντερσεν, 2008.
– Έπαινος ΕΒΓΕ για το βιβλίο Ιστορίες για περίεργα παιδιά του Χρήστου Μπουλώτη, 2010.
– Α΄ βραβείο ΕΒΓΕ για το βιβλίο Ο ιπτάμενος δίσκος του Ευγένιου Τριβιζά, 2012.
– Κρατικό βραβείο εικονογράφησης για το βιβλίο Ο Ιπτάμενος Δίσκος του Ευγένιου Τριβιζά, 2012.
– Α΄ βραβείο ΕΒΓΕ για το βιβλίο Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, 2013.
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
-Ατομική έκθεση εικονογράφησης στην Κίνα (Τιανζίν), 2008.
-Ατομική έκθεση ζωγραφικής-εικονογράφησης στην αίθουσα τέχνης Καπλανών 5 στην Αθήνα, 2009.
-Ατομική έκθεση ζωγραφικής στην αίθουσα τέχνης Καπλανών 5 στην Αθήνα, 2010.
-Ατομική έκθεση ζωγραφικής στον χώρο STORMY στην Αθήνα, 2012.
Είμαστε σίγουροι ότι τα υπέροχα έργα του Βασίλη Παπατσαρούχα, έκλεψαν την καρδιά σας.. και όσοι από εσάς ενδιαφέρεστε να τα δείτε από κοντά, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του στο εξής e-mail: papatsarouchasv@yahoo.gr.
Ραντεβού και πάλι την επόμενη Πέμπτη με την Ιστορικό και Κριτικό Τέχνης Ήρα Παπαποστόλου να μας ξεναγεί στην ομαδική έκθεση “Μαγεία και Απομάγευση’’ που παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση (17 Φεβρουαρίου – 8 Μαρτίου 2014, Μασσαλίας 22, Αθήνα).
« Όταν όλος ο κόσμος χάνει τα υλικά αγαθά του, η φαντασία μπαίνει πάλι στη ζωή του και η τέχνη τον μαγεύει ξανά από την αρχή».
Facebook Page: Άννα Τσαλάγκα-Εικαστικός.
