Ήταν αβάσταχτο το φορτίο της ύπαρξης
για να το περιφέρω μόνη
σαν κατεκτημένο θήραμα σε άδεια αρένα
ανακουφιστική η λύτρωση της απόγνωσης∙
καθώς έχανα τα πάντα
βρέθηκα πλήρης.
Το τέλος γέννησε την αρχή, όχι το αντίθετο.
Tερματισμός- επανεκκίνηση- αναρρύθμιση.
Το παρελθόν σε θυμίζει
το παρόν σε θυμάται
το μέλλον φαντάζει αβέβαιο
αυτό με καθησυχάζει ιδιαίτερα
δεν θέλω να ξέρω
δεν θέλω να σε ξέρω.
Διαλέγω τη λήθη
η ανάμνηση με πληγώνει
η ψυχή μου αναζητά
ξένα σώματα ν’ ανατείλει
αφού μπορεί και ονειρεύεται ακόμη
χάνεται και ξαναβρίσκεται
με την ίδια ακόρεστη λαχτάρα
να ρημάξει ό,τι απέμεινε.
Η φυγή είναι η μόνη επιλογή
η γραφή η απόδραση
η ποίηση το καταφύγιο
όταν ο εχθρός βρίσκεται μέσα
και χτυπά λυσσασμένα στο συναίσθημα
όταν το κενό ρουφά την απώλεια
και αρχίζει να παίρνει τη μορφή σου.
Κρύβομαι πίσω από το νόημα
μιλώ με λέξεις αλλότριες
αρνούμαι να εννοήσω
Όχι.
Δεν θα στερηθώ τον εαυτό μου.