Ήταν νύχτα, και σκεφτόσουν τόσα πολλά πράγματα, αλλά εγώ δεν τα ήξερα.. σε έβλεπα μόνο να κοιτάς σκεφτικός μια το κινητό σου, μια τον υπολογιστή σου, μια το βιβλίο που διάβαζες χωρίς να διαβάζεις.. Ένα παράξενο διάβαζες,” Το εγωιστικό γονίδιο” και μάθαινες τόσα πράγματα από αυτό που τα μοιραζόσουν κάθε φορά μαζί μου, για να μην σου πέσουν βαριά..
Κάθε φορά, εκτός από εκείνη τη νύχτα.
“Τι έχεις;”
“Ξέρεις Άννα, πρέπει να μιλήσουμε..”, έκλεισες το βιβλίο βιαστικά σαν να περίμενες από ώρα αυτή την ερώτηση.
Μπορούσα να σκεφτώ ένα σωρό λόγους για τους οποίους θα έφτανες να μου πεις αυτή τη φράση, αλλά ποτέ αυτόν που άκουσα να λες.
“Δε μου προσφέρει τίποτα η σχέση μας, πρέπει να χωρίσουμε..”
Δεν ήξερα τι να πω, πως να αντιδράσω, δεν ήξερα καν τι σήμαινε η φράση που είπες..
”Νιώθω ότι δεν έχεις τίποτα να μου δώσεις που δεν το έχω ήδη.. σου έχω μάθει τόσα πράγματα, και ξαφνικά άρχισα να σκέφτομαι ότι μειονεκτώ. Μειονεκτώ γιατί δεν μαθαίνω τίποτα από σένα. Συνειδητοποίησα ότι.. η σχέση που θέλω να έχω είναι με κάποια μεγαλύτερη-ίση από εμένα. Που να μπορεί να μου μάθει πράγματα αλλά ταυτόχρονα να μπορώ να της μάθω και εγώ..
Άλλωστε ξέρεις πόσο μου αρέσει να δίνω όσα ξέρω στους άλλους, για αυτό κράτησε και με εμάς τόσο καιρό.. Είχα να σου δώσω πολλά!”
Αποφάσισα να σε διακόψω..
”Πόσο καιρό είμαστε μαζί;”
”3 χρόνια πάνω κάτω.. Άκουσε, δεν θα θελα ποτέ..”
”Και 3 χρόνια δεν κατάλαβα καθόλου τι σκεφτόσουν για μένα.. Θεέ μου, πρέπει να με θεωρείς κατά πολύ κατωτερή σου..”
”Άννα, μην το λες αυτό, δεν ήθελα να σε πληγώσω.. απλά θέλουμε άλλα πράγματα..”
”Είχα να σου δώσω και εγώ πολλά ξέρεις, σου έχω δώσει ήδη πολλά ξέρεις, αλλά όλα ήταν συνυφασμένα με τη λέξη “αγάπη” και εσύ δεν τα μέτραγες μάλλον..”
”Άννα σε μια σχέση δίνεις πάντα αγάπη, το θέμα είναι τι άλλο έχεις να δώσεις στον άλλον..”
”Όχι Δημήτρη, κάνεις λάθος, όταν αυτό που δίνεις είναι αγάπη, δεν ζητάς τίποτα, ούτε καν την επιστροφή της..”
Ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω, αλλά όπως και τόσοι πριν από εμένα που βρέθηκαν σε παρόμοια θέση δεν ήθελα να το κάνω μπροστά σου..
”Δεν έχει νόημα να σε πείσω να μείνεις, άλλωστε, αυτό που είπες είναι αλήθεια, το μόνο που μπορώ να σου δώσω είναι αγάπη, και αφού δεν σου είναι αρκετό, τότε καλύτερα να την κρατήσω για μένα.. Φύγε σε παρακαλώ.
Μπορείς να έρθεις να πάρεις κάποια άλλη φορά τα πράγματά σου, κάποια φορά που δεν θα είμαι εδώ.. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι γιατί.. στο κάτω κάτω, είσαι πιο έξυπνος από εμένα!”
”Εντάξει, λοιπόν, όπως θέλεις, θα πάρω μονάχα κανα δυο πραγματάκια και θα επιστρέψω για τα υπόλοιπα..”
Και τότε, χαμήλωσα το βλέμμα και το είδα εκεί, να με κοιτάει με αυτό το χαμόγελο που κάνουν τα βιβλία όταν τα αφήνεις ανοιχτά ανάποδα..
Το είδα και ένα κράμα γέλιου και δακρύων βγήκε από μέσα μου.
”Είναι αστείο, προσπαθείς να καταλάβεις αν όντως υπάρχει το εγωιστικό γονίδιο, και όλον αυτό τον καιρό σε βοηθούσε σιωπηρά να ζητάς περισσότερα, να αξίζεις περισσότερα (τουλάχιστον στα μάτια σου). Όλον αυτόν τον καιρό.. ήταν μέσα σου..!”