Δεν είναι μια αγκαλιά…

Δεν είναι ένας όμορφος λόγος απο στόμα αγαπημένο…

Δεν είναι ένα χάδι απο χέρι μονάκριβο και λατρευτό…

Μα ένα στυλό και μια κόλλα χαρτί- θλιβερό δεν νομίζεις;

Και όμως… πάντα είναι πλάι μου όταν τα χρειάζομαι. Σε κάθε δύσκολη στιγμή.

Πληγώθηκα; Ε- σκουπίζω το αίμα με χαρτί.

Είναι που αυτή η πληγή είναι εσωτερική. Δεν μπορεί να μου κάνει καλό κανένας επίδεσμος ή βαμβάκι. Μια κόλλα χαρτί μόνο. Αυτό χρειάζεται: Να δώσει η καρδιά μου κατάθεση ως αυτόπτης μάρτυρας ενός παρ’ολίγον φονικού….γιατί πάλι πληγώθηκε αυτή η καρδιά!

Και τώρα απόλυτη σιωπή….. εκείνη μιλάει και το χέρι γράφει…