Όταν καμιά φορά θολώνει ο νους μας από τα πολλά
Όταν η καρδιά μας βαραίνει απ όλα τα άσχημα
Όταν νιώθουμε ότι είμαστε μικρότεροι απ ότι θα θέλαμε
Όπου και αν είμαστε
Όπως και αν είμαστε
Θα σου πω ένα μυστικό..
Κλείσε απαλά τα βλέφαρα σου
Χαμήλωσε τους ήχους που υπάρχουν γύρω σου
Μέχρι να χαθούν εξολοκλήρου
Άφησε τον τόπο και τον χρόνο πίσω σου
Όπως όταν προσπερνάς τοπία με το αυτοκίνητο
και το μόνο που μένει είναι θολές εικόνες
Ταξίδεψε στο πιο μαγικό,
στο πιο μοναδικό μέρος που ο νους μπορεί να σε οδηγήσει
Οπουδήποτε
Φτιάξε το περιβάλλον
Τον καιρό
Τους ανθρώπους
Τον χρόνο
Άφησε την φαντασία σου να τρέξει ελεύθερη
ανέμελη σαν να ήταν παιδί
Χωρίς κανένα περιορισμό
Χωρίς κανένα πρέπει
Όλα είναι στο χέρι σου
Εδώ δεν υπάρχει βαρύτητα
ούτε σκοτάδι εάν δεν το θέλεις
Και αφού φτάσεις στο μυστικό σου κρησφύγετο
Και το έχεις πλάσει
Άνοιξε τα μάτια σου
Σ αυτό το σημείο θα ήθελα να σε προειδοποιήσω
Με το που θα ανοίξεις τα μάτια θα νιώσεις μια αγαλλίαση,
μια απέραντη ανακούφιση
Θα νιώσεις ελαφρύς σαν σύννεφο
Χωρίς το βάρος της υλικής υπόστασης
Άνοιξε τα μάτια σου και ρούφηξε όλη την ενέργεια που εκπέμπει το μέρος
Μείνε όσο θέλεις
Κανε ότι θέλεις
Γίνε ότι θέλεις
Γίνε σύννεφο, πουλί, αερικό..
Τα λεπτά δεν κυλούν εδώ
Οι δείκτες έχουν παγώσει
Πάρε βαθιές ανάσες
Γέμισε τα πνευμόνια σου
και ζήστο..
Μπορεί να είσαι κάπου οικεία
Μπορεί σε μια αγκαλιά
Μπορεί να είσαι οπουδήποτε…
Καμιά φορά φαντάζομαι πως βρίσκομαι μέσα σε μια λίμνη
Το νερό είναι τόσο καθαρό, μπορείς να διακρίνεις τα πάντα
Αγκαλιάζει το σώμα μου χωρίς να με παγώνει
Κοιτάζω γύρω μου
Η επιφάνεια της έχει στολιστεί με χρυσό μανδύα
Από τα πρώτα φύλλα που έριξε το φθινοπωρινό αεράκι
Αφήνομαι μέχρι να φτάσω στον πάτο
Οι φυσαλίδες χορεύουν προς την επιφάνεια
Μα εγώ κάθομαι εκεί
ζαλισμένη από την μελωδία του βυθού
Όταν πια είμαι καλά
κλείνω τα μάτια
Όταν τα ξανά ανοίγω
Είμαι εκεί που όλα άρχισαν
είτε στο κρεβάτι, στο αστικό, στη δουλειά, στο πάρκο δεν έχει σημασία…
Σαν να μην έφυγα ποτέ
Σαν να μην έλειψα λεπτό
Κι όμως άλλαξα
Κι όμως τα μαλλιά μου είναι ακόμη βρεγμένα….