Θυμήσου το χειμώνα.
Κάθε χειμώνα.
Τα βράδια εκείνα που πεισματικά αρνούμαστε
να δεχθούμε πως τελείωσαν.
Τα σκοτάδια
οι βρεγμένοι δρόμοι
σαν από κινηματογραφική ταινία
κι εμείς να χορεύουμε
στο άκουσμα διαφόρων ασμάτων
κυριολεκτικά
και ειρωνικά, πολλές φορές.
Θες να σου πω γιατί επιμένω
ν’ αναζητώ χειμώνες.
Κι εγώ γελάω μόνο
δε μιλώ
έχω αντίγραφα καλά κρυμμένα στο μυαλό μου
και κάποια στον εξωτερικό σκληρό δίσκο –εκείνον τον κόκκινο,
μυαλό είναι αυτό, ποτέ δεν ξέρεις.
Θυμήσου το χειμώνα.
Κάθε χειμώνα.
Τα κρύα μεσημέρια, με καφέ.
Στις πλατείες αναζητώντας προορισμό.
Ή εκείνα τα απογεύματα στο λιμάνι
κόντρα στα μποφόρ του κόσμου.