Θέλω το “πάντα” που φοβάμαι. | Της Ευδοκίας Παπακρίβου

Έχεις στα μάτια σου τα μάτια μου και μια ζωή – ζωή σου.

Το πάντα.

Θέλω να σπάω στην αγκαλιά σου.
Να αναπνέω από την ανάσα σου.
Να κολλήσει το σώμα μου στο δικό σου.
Για πάντα.
Να φωτίζουν το πρόσωπό μου τα μάτια σου και τα χρώματα του ουρανού.
Να βλέπω τα αστέρια και το φεγγάρι στο πρόσωπό σου.
Να χαμογελάω για εσένα τις μέρες μου, να ονειροβατώ μ’ εσένα τις νύχτες μου.
Μη σε χάσω.
Να φοβάμαι μη σε χάσω. Θέλω. Θέλω να φοβάμαι μη σε χάσω. Αυτό.
Μου λείπεις.
Να μου λείπεις. Θέλω. Να σ’ έχω. Θέλω να σ’ έχω κι όταν δε σ’ έχω να μου λείπεις. Ξεκάθαρα.