«Θα το κάνω! Στην τελική μικρός είμαι ακόμα, ας κάνω και λάθη».
Αυτό άκουσα να λέει και τα λόγια αυτά ήταν σα γερό χαστούκι. Μια μπουνιά στο στήθος που στιγμιαία με έκανε να χαθώ από τη συζήτηση και βυθισμένη στις σκέψεις μου να νιώθω μικρή. Μικρή που όντας μικρότερη ηλικιακά δε σκέφτομαι-πάντα- έτσι. Να νιώθω θαυμασμό για αυτό που είπε. Για αυτό που αποφάσισε να κάνει . Και έτσι απλά τα λόγια αυτά με γέμισαν αισιοδοξία.
Σημασία δεν έχει τι επρόκειτο να κάνει ή ποια είναι η ηλικία, αλλά το θάρρος και η τόλμη της ψυχής του να λες και να πιστεύεις κάτι τέτοιο. Η δύναμη να ακολουθείς το όνειρό σου και να μη φοβάσαι. Ή μπορεί και να φοβάσαι-αλλά ο φόβος αυτός είναι πιο γλυκός, κρύβει ενθουσιασμό, κρύβει πάθος και ελπίδα.
Ξέρεις, δεν είναι πάντα εύκολο να αποφασίσεις να ξεκινήσεις από την αρχή , κάτι διαφορετικό, την στιγμή που έχεις ήδη δημιουργήσει κάτι άλλο. Συνήθως φοβόμαστε, δειλιάζουμε και μένουμε στα σίγουρα. Σε αυτά που έχουμε ήδη δοκιμαστεί και ίσως έχουμε επενδύσει κάτι. Δεν είναι λέμε καιρός για λάθη, για πισωγυρίσματα. Μα ρε συ, η ζωή είναι μικρή και είναι τόσο όμορφο να εξελίσσεσαι. Να μαθαίνεις, να βιώνεις, να είσαι δημιουργικός.
Και είναι τόσο σημαντικό να ακούς την καρδιά σου. Να κάνεις συζήτηση με τον εαυτό σου και να προσδιορίζεις τι πραγματικά είναι αυτό που γουστάρεις. Τι σου αρέσει, τι σε γεμίζει , τι σε κάνει ευτυχισμένο. Και πέρα από κάθε «πρέπει» και κάθε «καθώς πρέπει», εσύ να διαλέγεις να ακολουθείς αυτό που «σου πρέπει». Να επιλέγεις να ακολουθείς αυτό που προστάζει το είναι σου και όχι τα πτυχία σου, οι σπουδές σου, ο κύκλος σου, η δουλειά σου, η οικογένειά σου.
Και είναι τότε, που νιώθεις λίγο παραπάνω ελεύθερος –ίσως και πραγματικά ελεύθερος. Ελεύθερος να κυνηγήσεις τα θέλω σου, κι ας λες πως είναι αργά-ποτέ δεν είναι. Και δεν σημαίνει πως όσα έκανες στο παρελθόν είναι λάθος. Απλά τώρα ίσως δεν είναι το σωστό για εσένα! Από όλα πήρες κάτι. Γνώση, εμπειρία, στιγμές. Όλα σου έδωσαν πολλά ή λίγα και πάντα θα σου είναι λάφυρα πολύ χρήσιμα. Τώρα όμως πας για το όνειρο. Τώρα δοκιμάζεις κάτι που μοιάζει καινούριο, αλλά μέσα σου ξέρεις πως δεν είναι.
-Μακάρι να μπορούσα!
-Το θέλεις αλήθεια; Να μπορέσεις!
– Και αν αποδειχθεί λάθος;
-Πώς ακριβώς προσδιορίζεται το λάθος;!