Ότι έρχεται στη ζωή μας θα κάνει το κύκλο του και θα περάσει.
Ο νόμος της ζωής και της φύσης των ανθρώπων.
Ευχάριστα ή όχι, ανώδυνα ή επώδυνα.
Και τις περισσότερες φορές παρακολουθούμε τις ζωές μας να αλλάζουν αστραπιαία, θεατές, χωρίς να προλάβουμε να παρέμβουμε, να πολεμήσουμε.
Θέλει δύναμη να το αντέξεις. Για την ακρίβεια θέλει πολύ δύναμη.
Και γω το κατάλαβα όταν έπρεπε να το παλέψω.
Θέλει να περάσεις από συμπληγάδες, να κονταροχτυπηθείς με τον εαυτό σου, να πέσεις, να κλάψεις, να χτυπηθείς, να κατηγορήσεις εσένα και την τύχη σου, να κατηγορήσεις τον εαυτό σου, να του χρεώσεις όλα τα λάθη.
Δεν βγαίνεις πάντα κερδισμένος. Γιατί μπορεί να το ξεπερνάς, αλλά κέρδος δε σημαίνει να τρομάζεις με την σκληρότητα και την ανθεκτικότητα που ξαφνικά απόκτησες.
Ήξερες ότι υπάρχουν και άνθρωποι που ότι και να γινότανε θα ήταν κοντά σου.
Αλλάζεις πλάνα και επαναπροσδιορίζεσαι.
Και υπόσχεσαι να μην ξανακάνεις ποτέ πια αυτό το λάθος στον εαυτό σου.
Ποτέ πια δεν θα εμπιστευθείς!!!
Δεν θα ξανακούσεις τους ανθρώπους να λένε ότι οι σχέσεις κρατάνε, ότι αντέχουν. Σκατά κρατάνε!!!
Αν θέλαμε να κρατήσουν ας ήσουν εδώ να το παλέψουμε.
Κουρνιάζω στο καναπέ μου. Λένε ότι οι χωρισμοί έχουν πέντε στάδια.
Άρνηση, θυμός κατάθλιψη, διαπραγμάτευση και αποδοχή.
Η κάθαρση και η συνειδητοποίηση ότι τελείωσε οριστικά.
Το κλάψαμε, το θρηνήσαμε, μας έλειψε, δώσαμε όλον αυτό το χρόνο και μέσα από όλα τα στάδια την ευκαιρία στον εαυτό μας να το αφομοιώσει και να το αποφασίσει ότι έτσι είναι κι αλλιώς δεν γίνεται.
Οπότε πλέον είμαστε έτοιμοι να τραβήξουμε μπροστά.
Πρέπει να πάρω πια όλα τα πινέλα που μοιραζόμουνα μαζί σου, να αγοράσω δικό μου καμβά και να μάθω να ζωγραφίζω τη συνέχεια μου!!!
Θα το κάνω!!!
Και θα θυμάμαι αυτό που μου έλεγες πάντα: «Θα περάσει, όλα περνάνε!!!»