Οι Τετάρτες. Μισώ τις Τετάρτες. Οκτώ ώρες μάθημα! Μα καλά είναι σοβαροί;
Και κάπως έτσι κάνει το διάβα του και αυτό το εξάμηνο.
Μια από αυτές τις τραγικά δύσκολες Τετάρτες, βγαίνω από το τμήμα και αποφασίζω να περπατήσω. Πόσο σε ηρεμεί λίγος χρόνος μόνος σου! Ξανανιώνεις αμέσως ρε παιδί μου, σα να παίρνει αέρα το κεφάλι σου και έτσι ξαφνικά νιώθεις άλλος άνθρωπος. Γεμίζεις ενέργεια από το πουθενά!
Κάνω λοιπόν τη γύρα μου στην αγαπημένη περιοχή Ναβαρίνου-Ροτόντα, μέχρι το επόμενο δίωρο μου χτυπήσει καμπανάκι. Μπαίνω σε ένα καφεκοπτείο, παίρνω το απογευματινό κακάο και αποφασίζω να αράξω σε ένα παγκάκι. Ο ήλιος είχε μεν δόντια, αλλά ήταν εκεί. Η μετά-την-βροχή λιακάδα είναι η αγαπημένη μου.
Κόσμος περνούσε πέρα δώθε, νέοι κυρίως. Όλοι βιαστικοί. Άλλοι έτρεχαν να προλάβουν λεωφορείο, άλλοι κοιτούσαν το ρολόι και ξεφυσούσαν. Γενικά υπήρχε ένα άγχος, μια καταχνιά στο βλέμμα της πλειοψηφίας. Καθένας βάδιζε στο δρόμο του, μη κοιτώντας δεξιά αριστερά.
Και κάπου εκεί, βλέπω ένα παλικάρι να πλησιάζει μια κοπελιά που μόλις περνούσε δίπλα μου. Κατάλαβα από την αντίδραση της πως δεν γνωρίζονται κι έτσι… έστησα αυτί (η περιέργεια δε σκότωσε κανέναν-μόνο τη γάτα!).
Με λίγα λόγια ο τύπος «θαμπώθηκε» από την ομορφιά της και ήθελε να της το πει. Εντάξει μπορεί να τα παραφούσκωσε λίγο, το θέμα όμως δεν είναι αυτό ούτε και το τι έγινε τελικά.
Το θέμα είναι πως το παλικάρι έκανε κάτι διαφορετικό. Δεν είναι ότι της «την έπεσε», αλλά πως της εξέφρασε τον θαυμασμό του. Έτσι, κάνοντας απλά ένα κοπλιμέντο για την εμφάνισή της , της χάρισε ένα τεράστιο χαμόγελο. Είστε σίγουρη πώς δεν ομόρφυνε την μέρα της;
Στις μέρες μας, οι άνθρωποι, και δυστυχώς αναφέρομαι κυρίως στους νέους, δεν εκφραζόμαστε αυθόρμητα, απλά, ανθρώπινα. Επικρατεί ένας σνομπισμός, ένας εγωισμός ένα μη φάω «άκυρο» – και αναφέρομαι και στα δύο φύλα. Ποιο άκυρο βρε αδερφέ; Ένα θετικό σχόλιο θα κάνεις πέρα για πέρα αληθινό που δε σημαίνει απαραίτητα κάτι περισσότερο!
Φοβόμαστε να εκδηλώσουμε θαυμασμό, ενδιαφέρον, συναισθήματα ή απλά μια σκέψη. Μη πέσει η μύτη λίγο παρακάτω και πάθουμε και τίποτα!
Μόνο που ξεχάσαμε πως η ζωή δεν είναι μόνο τεχνολογία, κινητό και facebook. Μπερδέψαμε λίγο την αληθινή με την συμβατική επικοινωνία!
Πίσω από μια τόσο όμορφη πράξη, δεν κρύβεται αποκλειστικά ένα «πέσιμο» ή ένα ερωτικό υπονοούμενο. Ας αφήσουμε την καχυποψία στην άκρη και ας δούμε τα πράγματα πιο απλά, χωρίς πονηριά.
Μια πράξη σαν αυτήν μπορεί να φτιάξει την μέρα ενός ανθρώπου, και εκεί που περπατούσε βιαστικά, γεμάτος άγχος, ξαφνικά να περπατά βιαστικά, γεμάτος άγχος αλλά (!) χαμογελώντας. Σας φαίνεται αστείο; Θα μπορούσε και να είναι. Σκεφτείτε όμως πόσες φορές σας έχουν χαρίσει τέτοιες στιγμές ευτυχίας– ή ακόμα καλύτερα πόσες φορές το έχετε κάνει εσείς. Εδώ γελάμε!
Το νόημα της ζωής δεν κρύβεται στα μεγαλεία, στα ακριβά και στα «δήθεν». Βρίσκεται, πιστεύω, στα μικρά. Στα αληθινά. Σε πράξεις ανθρώπινες.
Αυτό που θέλω δηλαδή να πω, δεν είναι να πιάνουμε κουβέντα σε ότι ωραίο περνάει από μπροστά μας. Αλλά πως το χιούμορ, ο αυθορμητισμός και η μετριοπάθεια-αυτό για τις γνωστές και μη εξαιρετέες ψωνάρες- δεν έβλαψαν (επίσης) κανέναν.
Άντε, κλείστε wifi και καλές γνωριμίες!