Μπορεί να πέρασαν ώρες ή μάλλον μέρες ίσως και χρόνια δεν θυμάμαι
Περπάτησα στο μέλλον και γύρισα στο σήμερα.
Επέστρεψα στο σπίτι μου αλλά μάλλον δεν έμενα πια εκεί
Είχε άλλο όνομα στο κουδούνι , η γειτονιά μου είχε αλλάξει
τίποτα από το αύριο δεν θύμιζε το σήμερα
Πήγα στα μέρη που σύχναζα… όλα ερειπωμένα ,κλειστά
Επέστρεψα στους ανθρώπους μου , στους δικούς μου ανθρώπους
όμως δεν αναγνώρισα κανέναν, με κοιτούσαν σαν να με έβλεπαν πρώτη φορά
Όλοι άγνωστοι , όλα άγνωστα…
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων , στάθηκα μόνο λίγα λεπτά κάτω από το τελευταίο μου σπίτι
Είδα τόσα πρόσωπα , τόσες φωνές, τόσα αρώματα , τόσες εικόνες …
σαν ταινία πέρασαν όλα από μπροστά μου και χάθηκαν…
Και τότε έφυγα…
Δεν κοίταξα ποτέ πίσω ,ούτε αναζήτησα κανέναν
Γύρισα στο μέλλον και έζησα το σήμερα δίπλα σε εσένα από το περασμένο χθες
Μέσα στον άχρονο χρόνο του δικού μας ταξιδιού.
Και ήταν όμορφα…
Είναι όμορφα…
Θα είναι όμορφα…