Κατερίνα Έσσλιν, δώσε μας δέκα απαντήσεις σχετικές με τη συγγραφή, χωρίς ποτέ να σου δώσουμε ερωτήσεις.
1. Γράφω επειδή μπορώ κι επειδή δεν μπορώ να μην.
2. Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι ότι κάποια από τις λέξεις μου μπορεί να κοιτάξει τη διπλανή της και να χασμουρηθεί. Θέλω οι λέξεις να μην φοβούνται να χάσουν την παρθενιά τους, θέλω το κείμενο να μην ντρέπεται να γδυθεί – να κοχλάζει, ν’αφρίζει, τα νοήματα να εγκυμονούν.
3. Επιθυμώ πάντα ν’ αναγνωρίζω ταυτότητα και την ταυτότητα, για μένα, τη δίνει ο ρυθμός. Μια πρόταση μπορεί να έχει δέκα λέξεις και να μην την αντέχω (να μου φαίνεται για πέταμα), και ξαφνικά να μπει μία εντέκατη λέξη και η πρόταση να γίνει, από μονοκατοικία, τριώροφο.
4. Τα διηγήματά μου δεν θα ήθελα ποτέ να τα χαρακτηρίσουν “τσάι”. Συγκεκριμένα θα μου άρεσε μια μέρα να κρυφακούσω κάποιους να μιλάνε για τα βιβλία μου και κάποιος από την παρέα να πεταχτεί και να πει ότι γράφω “με ανθρακικό”.
5. Το μυστικό μου και στα τρία μου βιβλία (“Ο μισός βέσπα”, “Γαμ.”, “32 Δεκεμβρίου”) είναι ότι τα διηγήματά μου είναι όλα το ίδιο διήγημα. Μπορεί να αλλάζουν οι χαρακτήρες, οι καταστάσεις, η θεματολογία και οι διαθέσεις, αλλά όλα λένε το ίδιο (ότι η αγάπη νικάει πάντα στο τέλος, εκτός αν δεν νικήσει).
6. Μια αναγνώστριά μου μια φορά μου είπε “γράψε κάτι με τις διπλές σελίδες, να έχει όγκο, για τα βιβλία σου μου πέφτουν συνέχεια πίσω από το καλοριφέρ”. Μου άρεσε αυτό. Αλλά όταν μου λένε “γράψε μυθιστόρημα, αντί σύντομα διηγήματα” χαμογελάω συγκαταβατικά. Ίσως κάποια στιγμή να το κάνω, και να γράψω ένα μυθιστόρημα 1563 σελίδων. Μέχρι τη σελίδα 987 θα υπάρχει μια Χ πλοκή και στη σελίδα 988 ο κεντρικός χαρακτήρας θα ανοίγει ένα συρτάρι, θα βρίσκει κάποια διηγήματα, θα τα διαβάζει (κι ο αναγνώστης μαζί του, μέχρι τη σελίδα 1498) και μετά, για τις υπόλοιπς 65 σελίδες μέχρι το τέλος, θα συνεχίζεται κανονικά η πλοκή και δεν θα γίνεται απολύτως τίποτα.
7. Το σκοτάδι είναι δημιουργικό, αλλά δεν εκτιμώ καθόλου αυτούς που το κάνουν brand και που με ύφος πάντα πολύ σοβαρό θέλουν να σε πείσουν ότι μόνο ο πόνος φέρνει δημιουργία. Δεν διαφωνώ, είναι παραγωγικός, αλλά μου φαίνεται φτηνό κόλπο να τον κάνεις σημαία, μπορεί να γίνεις γραφικός. Το σύνθημά μου για ό,τι πονάει είναι “αξιοποίησέ το, ξεπέρασέ το”.
8. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που παρότι έχουν μόλις υποβληθεί σε μια εγχείριση ανοιχτής καρδιάς, φέρονται σαν έχουν ίσα ίσα γρατζουνιστεί στο γόνατο. Μου αρέσει η ψυχή να είναι πάντα πιο βαθιά από την πληγή.
9. Τα χαλάκια που βάζουμε στην έξω μεριά της πόρτας μας καλό είναι να τα βάζουμε κι από τη μέσα μεριά καμιά φορά γιατί μπορεί να λερώσουμε το έξω των άλλων.
10.Σε ποιους θ’ αρέσει το νέο βιβλίο σου;
Σε όσους χαίρονται να διαβάζουν βιβλία που αρχικά μοιάζουν με Κυριακή απόγευμα, αλλά που όταν τα διαβάσεις πιο προσεκτικά θα σου θυμίσουν Μαϊο. Επίσης, σε όσουν ενθουσιάζονται με την ιδέα ότι κάθε διήγημα μοιάζει κατά 85% με το επόμενο και κατά 15% με το προηγούμενο, σε αυτούς που δεν ενοχλούνται με τις αλληγορίες και οπωσδήποτε σε όσους έχουν στο όνομά τους το γράμμα σίγμα ή το γράμμα άλφα ή το γράμμα ήτα.
Η Κατερίνα Έσσλιν γεννήθηκε διάφορες χρονιές αλλά ποτέ το ‘85. Δεν έζησε συνεχόμενα εννιά χρόνια στη Βαρκελώνη, αλλά της αρέσουν τα μήλα. Αγαπημένη της συνήθεια να πετάει λέξεις σε νερό βραστό σαν ρύζι. Όταν ήταν μικρή πίστευε ότι το κακό και το καλό ήταν χρώματα.
esslin-esslin-eisai-edo.blogspot.com
Φωτογραφία © Αλέξανδρος Παπαδάκης