Να συναντάς στο δρόμο σου γιασεμιά..
να κόβεις ένα ανθάκι και να χάνεσαι στις μυρωδιές του…
να περπατάς για το σπίτι κουρασμένη
χαζεύοντας ψηλά τον ουρανό με τα λαμπερά του αστέρια …
να ευθυγραμμίζεται ο αστερισμός της μικρής Άρκτου δείχνοντας το δρόμο….
στη νοητή παράλληλη των πολυκατοικιών που πνίγουν τη πόλη…
να περπατάς στη βροχή, χαζεύοντας το ουράνιο τόξο που ζωγραφίζει, μαζί με τον ήλιο…
να βλέπεις τυχαία ένα παλιό φίλο στο δρόμο και να σου χαρίζει το πιο λαμπερό του χαμόγελο….
να οδηγείς και μπροστά σου ο ήλιος να τρυπάει τα σύννεφα
ξεδιπλώνοντας τις αχτίνες σου σ’ ένα κόσμο μαγικό…
να χώνεσαι στην αγκαλιά του αγαπημένου σου σαν μικρό φοβισμένο, απ’ τα σημεία των καιρών, παιδί…
και να βρίσκεις γαλήνη….
να σε κοιτούν δυο μάτια και να λάμπουν από θαυμασμό για το χαμόγελό σου …για τη ψυχή σου….
να σου χαρίζουν τα πιο όμορφα δώρα….. κι εσύ να γεμίζεις χαρά μόνο μ’ ένα μπουκέτο τουλίπες…
να σου κρατούν το χέρι όταν πονάς και να σου ψιθυρίζουν ένα παραμύθι ν’ αποκοιμηθείς..
ν’ ακούς το κύμα δίπλα σου ενώ σου χαϊδεύουν το πρόσωπο σιγοτραγουδώντας σου….
να βγαίνεις με τους κολλητούς σου για ένα ποτάκι …και να καταλήγεις χαράματα στο σπίτι ζαλισμένος….
να κοιμάσαι ανάλαφρος και να ονειρεύεσαι πολύχρωμα τοπία….
να ξυπνάς με μουσικές κι ένα καφέ στο κρεβάτι ……
Αυτή είναι η ζωή! Σταγόνες. Στιγμές μικρές… διπλοκλειδωμένες στη καρδιά σου. Να μη μπορεί να στις κλέψει κανείς …
Ζήσε λοιπόν και μη φοβάσαι ! Τώρα που προλαβαίνεις! Τώρα !