Μια bistroteque στο κέντρο της Αθήνας
Ιν δε μιντλ οφ δε κράισις
Ένας τσαντισμένος σεφ
Μια ωραία σερβιτόρα
Ένας άστεγος
Στα απόνερα της bistroteque
Κοιμάται δίπλα στα μισοάδεια ποτήρια αυτών που ξεφαντώνουν
Τα βράδια
Ένα αφεντικό που θέλει να βγάζει λεφτά
Πολιτικοί και οι υποσχέσεις τους
Περνάνε μπροστά από τα μάτια σου
Και διασχίζουν το κενό ανάμεσα στα αυτιά σου
Και Άθενς μπάι νάιτ
Οι Αθηναίοι που τρώνε, πίνουν, ερωτεύονται, μεθάνε, προβληματίζονται
Εντ γουί φλόουτ μπέιμπι
Ιν δε όσιαν οφ δε κράισις
Ο Γιώργος ( δηλαδή εγώ) και ο Νίκος (δηλαδή ο Σπυρίδων)
Μια ταινία στο μυαλό του Νίκου
Ένα σενάριο που γράψαμε αδειάζοντας βαρέλια μπύρας και μπουκάλια ουίσκι στον τόπο του εγκλήματος
Στην bistroteque
Στο ΤΡΑΝΖΙΣΤΟΡ δηλαδή
Ψαρεύοντας λέξεις στο πάτο των ποτηριών
Που το περιεχόμενο τους θόλωνε το μυαλό μας
Και το όνομα της ταινίας
ΔΕ ΝΑΙΤ
Ήταν πριν τα Χριστούγεννα
Όταν γράψαμε τις πρώτες λέξεις
Κοντεύουμε στο Πάσχα και ήδη τρεις σκηνές έχουν διαγραφεί από το χαρτί και έχουν περάσει στην ασημένια οθόνη
Μας μένουν άλλες 28
Όχι λόου μπατζετ
Νόου μπάτζετ μπέιμπι
Όλα γίνονται
Φτάνει να το θέλεις πολύ
Κι εμείς το θέλαμε
Κι εσύ θα θέλεις
Να το δεις
Και αν δεν μπορείς να ταξιδέψεις με την ταινία μας στα φεστιβάλ
Ανά την υφήλιο
Θα φροντίσουμε να την δεις κάπου εδώ κοντά σου
Γιατί όλα γίνονται μπέιμπι
Ίβεν ιν δις εκόνομι
Γιατί δεν μετράνε μόνο τα λεφτά
Μετράει λίγο και η ψυχή
Σόουλ του μπέρν μπέιμπι
Ίν
ΔΕ ΝΑΙΤ
λινκς φορ δε μουβιε
theartist_known_as_commandante a.k.a Γιώργος Μυλωνάκις
Γεννήθηκα μια μέρα μετά τον Τζίζους.26 Δεκεμβρίου,μια σκοτεινή βραδιά προς το τελος των 70’s.Για αυτό μου αρέσει ο χειμώνας.Θα μπορουσα να ήμουν σαν τον Τζιζους αλλά παντα η κόλαση μου φαινόταν πιο γοητευτική ως ο προορισμός.Θα μπορουσα να έχω φύγει αλλά ειμαι εδώ.Θα μπορούσα να ζωγραφίζω,αλλά απλά τραβάω καμμιά φωτογραφία που και που.Θα μπορούσα να μην γράφω αλλά αν δεν έγραφα ποιος θα σας βασάνιζε με τις σκέψεις του,σε μιά εποχή που όλοι έχουν βγάλει τα κομπιουτεράκια και μετράνε το βάθος της κρίσης;