Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήτανε οι ζωές μας αν διώχναμε τον εγωισμό από τις σχέσεις μας.
Αν κοιτούσαμε τον άλλο κατάματα και είχαμε να του εκφράσουμε απλά την ξεκάθαρη και αγνή αγάπη μας.
Πόσο πιο αβασάνιστα θα γινόμασταν ευτυχισμένοι; Από πόσες απογοητεύσεις και ταλαιπωρίες θα απαλλάσσαμε τον εαυτό μας;
Και από την άλλη ποιος σου είπε ότι η αγάπη είναι συναίσθημα που περιμένει ανταπόδοση;
Αγαπάς και αυτό σε γεμίζει, σε ολοκληρώνει, σου δίνει νόημα. Αγαπάς γιατί είναι όμορφο συναίσθημα.
Το να αγαπιέσαι δεν είναι πάντα εφικτό και αν «αγαπάς» περιμένοντας να αγαπηθείς τότε σίγουρα αυτό αποτελεί κάτι άλλο παρά αγάπη.
Μα οι άνθρωποι εκ φύσεως όντα ανικανοποίητα περιπλέκουν τα πράγματα.
Ζητούν για να δώσουν. Και έτσι χάνουν και ότι έχουν…
Πηγάζει η ανασφάλεια μέσα τους και τρέπονται έτσι σε πράξεις που καταδικάζουν και τους ίδιους άλλα και τους άλλους στην δυστυχία.
Φτάνει η στιγμή που συνειδητοποιούν τι είχαν, τι απέμεινε. Τι άξιζε και τι όχι..
Αν υπάρχει γυρισμός.. η απλά πρέπει να αποδεχτούν όσα ήρθαν..