Δεν ξέρω αν όντως στις σχέσεις πρέπει να ισχύει το “οφθαλμός αντί οφθαλμού”, όσον αφορά την ανταπόδοση σε κάτι άσχημο, όπως για παράδειγμα στην απιστία. Η αλήθεια είναι ότι μπροστά σε κάτι τέτοιο ως μοναδική και σωστή λύση φαντάζει να κάνεις τον άλλον να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα, για όλα όσα σου έκανε. Όμως, δεν πρέπει να παραβλέψουμε κάτι. Από τη στιγμή που κάνουμε κάτι τέτοιο αυτομάτως ρίχνουμε το επίπεδο, και πέφτουμε τόσο στα μάτια των άλλων γύρω μας, όσο και στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν υπάρχει ίσως χειρότερο πράγμα από το να γίνεις ίδιος με κάποιον που πριν από λίγο κατηγορούσες, με κάποιον που πράττει λάθος και συμπεριφέρεται με την πιο ανάρμοστη συμπεριφορά. Ωστόσο, πιστεύεις ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μάθει ο άλλος και να βάλλει μυαλό. Και πάλι θα σου πω σε αυτό το σημείο ότι κάνεις λάθος. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ! Μπορεί να διαφοροποιήσουν ορισμένα στοιχεία του χαρακτήρα τους, αλλά ποτέ δεν συντελούνται ριζικές αλλαγές, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν. Συμπέρασμα; Θα καταντήσεις σαν αυτούς. Με άλλα λόγια, στην προσπάθειά σου να τους κάνεις καλούς, θα γίνεις και εσύ ο ίδιος κακός. Όταν παλεύεις με τα τέρατα, θα πρέπει να έχεις κατά νου να μη γίνεις και ο ίδιος τέρας…
Η στάση που πρέπει να ακολουθήσεις σε μία τέτοια ανάλογη περίπτωση, μπορεί να μη σου αρέσει εκ πρώτης όψεως, αλλά τα αποτελέσματα που θα σου φέρει μελλοντικά, και η εικόνα που θα διαμορφώσει για το άτομό σου, θα σε αποζημιώσουν στο έπακρο. Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να κάνεις, είναι να σηκωθείς να φύγεις από την αναξιοπιστία της προηγούμενης σχέσης σου, όσο είναι νωρίς. Με το να ανταποδώσεις στον άλλο το κακό που σου έκανε, δεν σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, αντιθέτως. Και αν όντως θες να κάνεις τον άλλον να τραβάει τα μαλλιά του από την απελπισία, είναι να εξακολουθείς να δείχνεις καλό χαρακτήρα απέναντί του, ακόμη και μετά τα όσα σου έχει κάνει, και φυσικά να είσαι χαρούμενος. Όλοι όσοι είναι εχθροί σου, θα εξαλειφθούν από αυτή σου την αντίδραση. Γιατί; Μα φυσικά γιατί, όταν συμβαίνουν άσχημα περιστατικά, όλοι ενστικτωδώς περιμένουμε την έκρηξη οργής του άλλου, την αγανάκτηση, τις φωνές, τα νεύρα και το μίσος. Αν όμως συμπεριφερθείς διαφορετικά, δείχνοντας την καλοσύνη που έχεις μέσα σου, και την ομορφιά της ψυχής σου, φορώντας απλά και μόνο το ειλικρινές σου χαμόγελο, τότε θα πετύχεις πολλά περισσότερα, και κυρίως την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό. Κάνοντας κακό σε κάποιον άλλον, ή δείχνοντας κακία δεν σέβεσαι τον εαυτό σου κυρίως, και αμαυρώνεις την συνείδηση και το “είναι” σου για μερικούς χαζούς που ενδεχομένως θα βρεθούν στο δρόμο σου.
Πάντα στις δύσκολες καταστάσεις θα πρέπει να θυμάσαι ότι εσύ είσαι σε προτεραιότητα από τους άλλους. Θα κοιτάς εσύ να είσαι καλά, τόσο με τον εαυτό σου, όσο και με τους γύρω σου. Για τους άλλους, κάποια στιγμή, η ίδια η ζωή θα φροντίσει, και θα τους συμπεριφερθεί όπως τους αρμόζει. Κατά έναν περίεργο τρόπο ότι κάνουν στους άλλους, γυρνάει στους ίδιους αργά ή γρήγορα. Και τότε θα καταλάβουν τα λάθη τους, ακόμη και αν δεν τα παραδεχτούν ποτέ δημόσια. Τα συναισθηματικά αντίποινα έχουν γίνει από πολλούς στο παρελθόν, θέλοντας να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους, και να πάρουν το αίμα τους πίσω. Το μόνο που κέρδισαν όμως, ήταν να μη ξεχάσουν τα όσα έπαθαν, και μάλιστα να έχουν κάνει τα ίδια και χειρότερα ενδεχομένως σε κάποιον άλλον. Αναλογιστείτε λοιπόν λίγο. Αξίζει όντως να χαλάσουμε τη ζαχαρένια μας για άτομα που δεν τους αξίζουμε; Ή πηγαίνοντας ακόμη παρακάτω, αξίζει να χαλάσουμε την ποιότητα του χαρακτήρα μας για ήδη “χαλασμένες” προσωπικότητες; Παραμερίστε τα ένστικτα και πράξτε έλλογα. Η ευτυχία είναι προσωπική επιλογή και βρίσκεται στα χέρια μας, και όχι στα χέρια των άλλων. Μην παραχωρείτε λοιπόν σε κανέναν το δικαίωμα διαχείρισής της.