Είναι και κάτι έρωτες που δεν τελειώνουν ποτέ.
Στοιχειώνουν και τους δύο, πέφτουν σε λήθαργο και περιμένουν.
Και είσαι και εσύ ένας τέτοιος έρωτας!!!
Και ξαναγύρισες. Άλλη μια φορά που ξαναγύρισες.
Αθόρυβα, όπως φεύγεις κάθε φορά.
Δε χρειάστηκε να χτυπήσεις τη πόρτα μου.
Άλλωστε ξέρεις που κρύβω το κλειδί, ξέρεις τι θα βρεις όταν μπεις.
Σου χω πάντα ανοιχτά!!!
Έρχεσαι, κάθεσαι στο μπαλκονάκι μου και με περιμένεις.
Και κάθε μέρα από την ημέρα του ερχομού σου δεν είναι ίδια.
Είσαι φως και αγέρας.
Η προσμονή μου, η λήθη μου, η ανάγκη μου, η λύτρωσή μου!!!
«Είμαι εδώ, για όσο θα είμαι» μου λες!!! «Αγάπα με»
Δε μπορώ να σου κρατήσω κακία. Ποτέ μου δε σου κράτησα.
Είσαι σαν μωρό παιδί με το βάζο της σκανταλιάς!!!
Ακόμα και το τόσο λίγο που θα μείνεις για μένα είναι το αρκετό.
Αυτή τη φορά άργησες λίγο παραπάνω.
Πέρασαν μήνες που δε σου πα σ’ αγαπώ!!!
Περιμένω…
Εσύ μάτια μου δεν θα γίνεις ποτέ καθημερινότητα μου.
Μαζί σου είμαι μια άλλη. Είμαι παιδί που χτίζει κάστρα στην άμμο και γελά, είμαι έφηβη που ζει τα πρώτα καρδιοχτύπια, είμαι πριγκίπισσα με το ραβδάκι της ευτυχίας.
Αυτός ο κόσμος γίνεται πολύ μικρός και αδιάφορος να μας αντέξει.
Άλλωστε ποτέ δεν έδινες σημασία σ΄ αυτό τον κόσμο!!! Είχες πάντα τον δικό σου.
Ξέρω ακόμα και την ημέρα της επόμενης φυγής σου.
Ξέρω ότι πονάς περισσότερο από μένα.
Ξέρω ότι δεν αντέχεις που σ’ αφήνω να μ΄ αφήνεις.
Για αυτό ίσως σ’ αγαπάω. Για αυτό ότι ζω μαζί σου έχει αξία.
Γιατί αξία έχουν οι στιγμές. Και μαζί σου κάθε λεπτό είναι μια υπέροχη στιγμή!!!
Είμαι εγώ και ότι κουβαλώ πάνω μου. Και είσαι και συ που με «ξεφορτώνεις» να ξαποστάσω, μέχρι την επόμενη στάση μου!!!
Και τώρα μαζεύτηκαν πολλά, όσα κουβαλώ!!!
Αλλά δε φοβάμαι. Ήδη είσαι στο δρόμο, έχεις ξεκινήσει…
Σε περιμένω…