Θυμάμαι κάθε σημείο του σώματος σου, κάθε ίχνος της ύπαρξής σου.
Από τις φύτρες των μαλλιών σου μέχρι τα νύχια σου.
Κλείνω τα μάτια και βλέπω τα δάχτυλά σου, το στήθος σου, τον αφαλό σου,
τις γραμμές γύρω από τα μάτια σου.
Μπορώ κάθε στιγμή να φέρω τη μυρωδιά σου στη μύτη μου, να την κατεβάσω μέχρι τα πνευμόνια μου.
Ξέρω να με παίρνω αγκαλιά και να σφίγγω τα χέρια μου γύρω μου ακριβώς όπως το έκανες εσύ.
Σε έχω αποστηθίσει, σε έχω ενσωματώσει, σε έχω καταπιεί.
Σε κουβαλώ και σ’ανασαίνω.
Σε περπατάω και σε κοιμίζω.
Μπορώ να ζωγραφίσω την πιο μικρή ρυτίδα σου, να μιμηθώ τον πιο ανεπαίσθητο ήχο σου.
Το δέρμα μου είναι ποτισμένο με αίμα δικό σου. Τα μάτια μου τρέχουν δικά σου δάκρυα.
Οι σκέψεις σου αντηχούν στα αυτιά μου, βγαίνουν από το στόμα μου.
Σε έχω κλέψει, σε έχω φυλακίσει, σε έχω ομολογήσει.
Κι όσο φεύγεις τόσο εγώ γεμίζω από σένα, με σένα.
Και δεν έμεινε ούτε ένα τόσο δα κομμάτι μου, να σε γυρίσει.