Σάββατο βράδυ.
Από αυτά που ζηλεύει ο χρόνος για την διάρκεια τους.
Δρόμοι γεμάτοι με πόδια ανέμελα και βλέμματα υποσχόμενα.
Μη βιαστείς να ορμήξεις.
Θέλει άγνοια και μπόλικο κενό για να ανήκεις.
Μουσικές μπερδεύουν τις φωνές.
Το αλκοόλ και ο καπνός τις κάνουν μπάσες, πρόστυχες.
Χέρια που πηγαινοέρχονται μα πουθενά δεν πάνε.
Την υποχρέωση βγάζουν και βολεύονται πίσω στις τσέπες τους.
Τι κι αν το κρύο εμμονικά κυριαρχεί;
Δεν ενώνονται οι ψυχές.
Ο κίνδυνος πυρκαγιάς καραδοκεί.
Παράθυρα μισάνοιχτα να παίρνουν μυρωδιά χωρίς να φαίνονται.
Γέλια λειψά , ανάπηρα και κακοβαλμένα.
Μα είναι Σάββατο βράδυ.
Από αυτά που εκδικούνται οι Κυριακές.
Μη βιαστείς να κατακρίνεις.
Θέλει κότσια και γερά πνευμόνια για να χωρέσεις.