Σαΐτα είναι ο έρωτας και ποιος τη διαφεντεύει…
…κι άλλες φορές στον άνεμο κατρακυλά και γδέρνει…
και γρατζουνάει τα φιλιά…
κορμιά τα παρασέρνει…
δύεται πάνω σου βουβά
και το λυγμό σου παίρνει
την ηδονή που προσμετρά
να βγει ξαλαφρωμένη
μες στο ναυάγιο που ζεις αγάπη ν ‘ανημένει…