Σ’ αυτή τη χώρα που αυτοκτόνησε η ελπίδα
κι όνειρα ψεύτικα σαν αίμα φτύνει,
ψάχνει ο ήλιος μιαν ανατολή να υφάνει
μα η συγκυρία των καιρών δε τον αφήνει.
Κι όμως..
μια αχτίδα πεισματάρα βρίσκει δρόμο,
κι από τη δύση της αναγεννιέται
πετάει ψηλά στον ουρανό μ’ ουδένα φόβο
σαν το πουλί που αχόρταγα περιπλανιέται.
Πάρε μολύβι και χαρτί να ζωγραφίσεις
όσα ονειρεύτηκες στον ήλιο δείξε,
κι αν φτάσει μέρα τυχερός να είσαι,
όσα ευχήθηκες ποτέ
μονάχα ζήσε..