Τέλη Αυγούστου και η πόλη αρχίζει να αδειάζει. Όλα μπαίνουν σιγά σιγά σε έναν ρυθμό. Οι τουρίστες αραιώνουν. Η ζέστη βέβαια καλά κρατεί αλλά το παν είναι πως αρχίζουν όλα να ηρεμούν. Μια τέτοια περίοδο, απαλλαγμένη από τον πολύ τουρισμό είπαμε με την Έλενα Βουλουμπασάκη, την πιο μικρή σε ηλικία εκδότρια στο Ρέθυμνο να μιλήσουμε για κείνη και τα όνειρά της.
«Θα συναντηθούμε στην παλιά πόλη, έξω από τον εκδοτικό μου οίκο. Μα δεν θα μείνουμε εκεί. Η συνέντευξη θα ήθελα να γίνει σε ένα πολύ αγαπημένο μου μέρος». Πιστή στο ραντεβού με περίμενε στις 7 ακριβώς στην οδό Τομπάζη σε ένα μικρό στενό του Ρεθύμνου με ένα τεράστιο χαμόγελο. Περπατήσαμε λιγάκι ώσπου φτάσαμε στον προορισμό μας. Ένα αρκετά επιβλητικό και συνάμα γραφικό αρχοντικό του 14ου -15ου αιώνα ήταν το μέρος που είχε επιλέξει η Έλενα. «Εδώ είμαστε». Δεν με εξέπληξε καθόλου.. Ήταν ό, τι έπρεπε.
Θα αναρωτιέται λοιπόν κανείς πώς μια νέα κοπέλα επιχειρεί σε τέτοιους δεινούς καιρούς να ξεκινήσει κάτι τόσο τολμηρό και δύσκολο. Να δημιουργήσει δηλαδή από την αρχή έναν εκδοτικό οίκο. Για την Έλενα πρωταρχικός στόχος της ήταν και είναι η ανάδειξη της πόλης της. Άλλωστε κυρίαρχο χαρακτηριστικό των βιβλίων της είναι πως κάπως, κάπου, κάποτε οι ήρωες έχουν καταγωγή ή σχετίζονται με το Ρέθυμνο. «Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Αγαπώ την πόλη μου και την πονάω. Θέλω να πάει μπροστά και από την μεριά μου θα κάνω ό,τι μπορώ για να την αναδείξω».
Πώς όμως από την θεωρία φτάνουμε στην πράξη; Η πορεία της συνοψίζεται ως εξής: Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων, όμως στην πορεία συνειδητοποίησε πως αυτό το επάγγελμα δεν την έκανε ευτυχισμένη επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές στην συζήτησή μας πως «δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια !».
Όλα ξεκίνησαν όταν η Αιμιλία Ανδριώτη, η πρώτη δασκάλα της Έλενας της έδωσε να διαβάσει δοκιμαστικά το πρωτότυπο ενός βιβλίου που ήθελε να εκδώσει. Μέσα στην πίεση της καθημερινότητάς της η Έλενα ενθουσιασμένη γυρνούσε τις σελίδες του βιβλίου και δίχως πολλά πολλά με το που το τελείωσε αποφάσισε να κάνει ό,τι και η ηρωίδα: Να ανοίξει τον δικό της εκδοτικό οίκο. «Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν το περίμενε. Ακόμα και όταν το ανακοίνωσα στους δικούς μου δεν το πίστευαν».
Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε για την Έλενα το εισιτήριο για μια καινούργια ζωή, για ένα νέοξεκίνημα. Η ίδια έλεγε και ξανάλεγε πως δεν το έχει μετανιώσει στιγμή καθώς το πιο βασικό πράγμα που άλλαξε στην ζωή της είναι το πόσο χαρούμενη και γεμάτη νιώθει το πρωί που σηκώνεται για να πάει στην δουλειά της.
Και ο τίτλος; Ποια είναι τελοσπάντων η προφήτισσα;
Πίσω από αυτόν τον μυστηριώδη τίτλο κρύβεται η ίδια η εκδότρια καθώς όπως είπε «χρειάζεται και μια έκτη αίσθηση για αυτό το επάγγελμα. Να ξέρεις πριν από τους άλλους ποιο βιβλίο είναι καλό». Από την άλλη, η επωνυμία «η Προφήτισσα» επιλέχθηκε από την Έλενα τιμής ένεκεν για το βιβλίο Αρπαγή, ο ένοχος που την ενέπνευσε. Το βιβλίο αυτό αποτελεί τετραλογία. Το δεύτερο μέρος έχει τίτλο Αρπαγή, η προφήτισσα.
Αποφασίζουμε να συνεχίσουμε την συζήτησή μας περπατώντας μέσα στα σοκάκια της παλιάς πόλης. Ζητάω λοιπόν από την Έλενα να μου απαριθμήσει τα βασικά χαρακτηριστικά των βιβλίων που εκδίδει και να μου πει ποιο είναι εκείνο που τα κάνει να ξεχωρίζουν. «Αρχικά να αναφέρω πως τα βιβλία που εκδίδω καλύπτουν όλες τις απαιτήσεις και τα γούστα των αναγνωστών. Μπορεί κάποιος να θέλει να διαβάσει ένα ρομαντικό βιβλίο ή ένα βιβλίο που να περιέχει ίντριγκα, ή στοιχεία αστυνομικού μυθιστορήματος. Επιπρόσθετα, υπάρχουν βιβλία τα οποία προτείνουν νέες επαγγελματικές κατευθύνσεις καθώς επίσης και προτάσεις για αξιοποίηση και ανάπτυξη σημείων της πόλης του Ρεθύμνου που έχουν μείνει ανεκμετάλλευτα. Τα βιβλία μου απευθύνονται σε όλα τα είδη αναγνωστών, είτε σε πιο απαιτητικούς είτε σε εκείνους που απλά θέλουν να διαβάσουν ένα βιβλίο για να ξεχαστούν και να χαλαρώσουν».
Επίσης μου ανέφερε την ιστορία που κρύβεται πίσω από το κίτρινο λουλουδάκι που αποτελεί σήμα κατατεθέν του εκδοτικού οίκου. Τα κίτρινα τριαντάφυλλα είναι τα αγαπημένα της Έλενας. Αυτό όμως που κάνει τόσο ξεχωριστό το συγκεκριμένο τριαντάφυλλο είναι το ότι σχεδιάστηκε από την μικρότερη αδελφή της Μαρία.
Δίχως να καταλάβουμε πώς πέρασε η ώρα φτάσαμε έξω από τον εκδοτικό οίκο. Την ρωτάω λοιπόν αν αυτήν την τοποθεσία την επέλεξε τυχαία. Και όμως όλα παίζουν το ρόλο τους.. και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η Έλενα ήθελε οπωσδήποτε το γραφείο να είναι μέσα στην παλιά πόλη. «Δεν ήθελα να βρίσκεται πουθενά αλλού, παρά μόνο εδώ. Να ‘ξερες τι χαρά παίρνω κάθε πρωί όταν μπαίνω σε αυτό το μέρος, σαν να είμαι σε άλλη εποχή βλέποντας όλα αυτά τα παλιά Βενετσιάνικα κτήρια .Είναι μαγεία! Παλιά εδώ βρίσκονταν τα περισσότερα γραφεία δικηγόρων, γιατρών, υπήρχαν ράφτες, μαγαζιά. Ήταν το πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Μα τώρα όπως βλέπεις έχει ρημάξει και δεν υπάρχουν πολλά καταστήματα». Φαίνεται πως έβαλε στόχο να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να καταστήσει και πάλι την οδό Τομπάζη όπου στεγάζεται ο οίκος της, στενό «των γραμμάτων» όπως αποκαλούνταν την παλιά εποχή.
Αποχαιρετώ την Έλενα με πολλές σκέψεις στο μυαλό μου. Μια τόσο νεαρή κοπέλα αποφάσισε να τα βάλει με τους καιρούς και να δημιουργήσει μια επιχείρηση με τόσες ευθύνες. «Να μην φοβόμαστε!» Έτσι μου είπε. «Πρέπει να πατήσουμε γερά στα πόδια μας. Να πασχίσουμε και να μοχθήσουμε. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε. Αλλά το πιο βασικό είναι να μην φοβόμαστε».
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους συγγραφείς αλλά και τα βιβλία του οίκου «Η Προφήτισσα» μπορείτε να τα αναζητήσετε:
Στην ιστοσελίδα : www.iprofitissa.com
Στο facebook: εκδόσεις «Η προφήτισσα»
Στο email: iprofitissa@gmail.com
Ευχαριστούμε πολύ το ξενοδοχείο Venetoγια την φιλοξενία του (www.veneto.gr)