Όλα όσα μας λείπουν από τη ζωή και μας κάνουν να αισθανόμαστε κενό, πηγάζουν από τις ίδιες τις επιθυμίες. Όπως επίσης και όλα όσα έχουμε πρώτα το έχουμε θελήσει.
Άρα; Η επιθυμία είναι εκείνο που οδηγεί ουσιαστικά τα θέλω και τις πράξεις μας. Αν κάτσει και σκεφτεί κανείς, ίσως καταλάβει πως έχει φτάσει στο σημείο μηδέν σήμερα, από επιθυμίες.
Με τη διαφορά ότι η επιθυμία, είναι κάτι που πολλές φορές νομίζουμε ότι θέλουμε επειδή έτσι απαιτείται, επιβάλλεται ή ψευδώς αξιολογούμε ως αναγκαίο. Και αυτό θα φανεί μέσα από την περίοδο αλλαγών την οποία και διανύουμε.
Οι επιθυμίες είναι περισσότερο φτιαχτές ανάγκες και όχι ουσιαστικά θέλω που το μόνο που κάνουν είναι να φορτίζουν τον ψυχισμό μας. Κάθε φορά που μας έρχεται στο μυαλό μία επιθυμία, αρκεί να την επεξεργαστούμε για να καταλάβουμε ότι δεν είναι ανάγκη. Και τότε, σιγά σιγά το τοπίο θα ξεκαθαρίσει και θα φανεί πως ο άνθρωπος για να νιώθει και να είναι πραγματικά ευτυχισμένος, χρειάζεται να ικανοποιεί μόνο τις ανάγκες του, σωματικές, ψυχικές και πνευματικές κι όχι τις επιθυμίες του.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως πολλές θρησκείες ανά τον κόσμο, επισημαίνουν κι αυτή τη ματαιότητα της επιθυμίας.
Για σκεφτείτε το λίγο… Η ανάγκη από την επιθυμία απέχει ουσιαστικά μία προσδοκία. Θα σας αφήσω με κάτι που είπε ο Επίκουρος: «Δεν πρέπει να καταστρέφουμε αυτά που έχουμε και να επιθυμούμε αυτά που δεν έχουμε, αλλά να θυμόμαστε πως ό,τι έχουμε ήταν αυτό που κάποτε ευχόμασταν..»