Τα πόδια παγωμένα
Με όλη μου την δύναμη τα πιέζω στη γη
Το χώμα υγρό
Ξαπλώνω στο πράσινο στρώμα που μου έφτιαξες
Έτσι όπως με δημιούργησες
Δεν υπάρχει πάνω μου τίποτα το περιττό
Μόνο η λευκή μου σάρκα
Ο ήλιος με φροντίζει
Οι ακτίνες του τρυπώνουν μέσα από τα πυκνά φύλλα των δέντρων
Με ζεσταίνουν
Ο άνεμος μου ψιθυρίζει
Όλα απορροφούνται,
περνούν μέσα από τις φλέβες μου..
Χύνονται σαν ρυάκια
στα φύλλα
στο χώμα
στις ρίζες των δέντρων..
Επιστρέφουν πίσω σ αυτά που με δημιούργησαν
Τα μάτια μου κλειστά,
δεν έχουν καμιά αξία εδώ…
Ο ουρανός γαλάζιος,
ήρεμος,
γλυκός..
Παντού γύρω υπάρχει ζωή,
ξαπλώνω και μαγεύομαι..
Ένας μικρός παράδεισος
Περνάνε μέρες,
ώρες..
Νιώθω σαν να επιπλέω
Όλα έχουν εξαφανιστεί
Όλα τα περιττά έχουν χαθεί
Βήματα ακούγονται
ο ήχος τους με πλησιάζει όλο και περισσότερο..
Χαμογελάω
Στέκεσαι μπροστά μου
χωρίς να κουβαλάς τίποτα μαζί σου
Ξαπλώνεις δίπλα μου
Είμαστε απλά δυο παιδιά
Τα μάτια σου στολισμένα με ηλιοτρόπια
Μου δίνεις το χέρι,
δεν άνοιξα τα μάτια
δεν χρειάστηκε
Ο χτύπος της καρδιάς σου αντηχούσε μέσα στο δάσος,
με νανούρισε ώσπου κοιμήθηκα..
Φωτοπούλου Μαριάννα…