Το είδα πριν από περίπου ένα χρόνο στην 4η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης και για μένα αποτέλεσε ένα από τα πιο ουσιαστικά έργα που έχω δει καθώς σχολιάζει με τρόπο κοφτερό την οικονομική πραγματικότητα που βιώνουν κυρίως οι χώρες της νότιας Ευρώπης τα τελευταία χρόνια.
Το έργο «P.I.G.S.» είναι στην ουσία ένα video- έργο που καταγράφει μια δράση [action art] και δημιουργήθηκε από την καλλιτεχνική κολεκτίβα ClaireFontaine που εδρεύει στο Παρίσι. Χρησιμοποιώντας το ακρωνύμιο «P.I.G.S» το οποίο χρησιμοποιούν διεθνής ακαδημαϊκοί και αναλυτές για να περιγράψουν τις χώρες που είναι βαθιά βυθισμένες στην ύφεση [Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία], οι Claire Fontaineπαραθέτουν μια εγκατάσταση που αποτελείται από σπίρτα τοποθετημένα σε μια διάταξη η οποία μιμείται τους χάρτες των τεσσάρων χωρών πάνω σε έναν λευκού χρώματος τοίχο.
Κάποιος βάζει φωτιά στα σπίρτα και οι χάρτες φλέγονται αργά και σταθερά αφήνοντας πίσω τους μόνο τη χαρακτηριστική μαυρίλα της καμένης ύλης. Το κάψιμο των χαρτών αποτελεί μια συμβολική αναπαράσταση της οικονομικής αστάθειας των χωρών λόγω της οικονομικής κρίσης που βίωσαν και βιώνουν τα τελευταία χρόνια. Η βίαιη και καταστροφική επίδραση της φωτιάς αναφέρεται με απόλυτη ακρίβεια στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κοινωνικής και οικονομικής βάσης των χωρών αυτών. Σίγουρα πρόκειται για μια γερή γροθιά στο στομάχι, ένα έργο που παρουσιάζει ωμά την πραγματικότητα, το πρόσωπο της κρίσης που δεν καταστρέφει μόνο την οικονομία, αλλά και τον πυρήνα της ανθρώπινης κοινωνίας.
Η Claire Fontaine δημιουργήθηκε μόλις το 2004. Αποτελείται από καλλιτέχνες οι οποίοι χρησιμοποιούν readymade αντικείμενα προκειμένου να εκφράσουν την καλλιτεχνική τους έκφραση και που ξεκίνησαν να εξερευνούν ένα «νέο- εννοιολογικό» πεδίο της τέχνης αποτελούμενο από έργα neon, έργα της video art αλλά και γλυπτά, και κείμενα. Σίγουρα, η καλλιτεχνική ταυτότητας της κολεκτίβας χαρακτηρίζει ολοκληρωτικά εκείνο που θα λέγαμε «σύγχρονη τέχνη», ακόμη περισσότερο σε συνάρτηση με τη σύγχρονη θεματογραφία την οποία προσεγγίζουν οι καλλιτέχνες από τους οποίους συνίσταται η ομάδα.
Ο άνθρωπος γενικά έχει την τάση να ελπίζει για κάτι καλύτερο, για μια μοιραία ανατροπή των πραγμάτων και αποφεύγει να βλέπει την αλήθεια στην πραγματική της βάση. Η Claire Fontaine προσπαθεί συνήθων να παρουσιάσει με ευθύτητα την πραγματικότητα προκαλώντας διφορούμενη δυσφορία αλλά και έντονο προβληματισμό. Η «καμένη γης» παραδοσιακά στον χώρο της τέχνης και της λογοτεχνίας χρησιμοποιήθηκε ως πεσιμιστικός συμβολισμός, στο έργο P.I.G.S. ωστόσο, περνάει τα όρια του συμβολισμού και αποτελεί [δυστυχώς] μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.