Ο Ryan Gander είναι Βρετανός καλλιτέχνης που γεννήθηκε στο Chester το 1976. Η δουλειά του μπορεί με ευκολία να χαρακτηριστεί εννοιολογική. Ο ίδιος προσεγγίζει τα έργα του χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία υλικών. Ο Gander είναι ένας άνθρωπος με κινητικές δυσκολίες και χρησιμοποιεί αναπηρικό καρότσι. Η αναπηρία του έχει επηρεάσει σημαντικά το ύφος της δουλειάς του, ενώ ο ίδιος την έχει χρησιμοποιήσει με καυστικό τρόπο μέσα στα έργα του. Σήμερα ζει και εργάζεται ανάμεσα στο Λονδίνο και το Suffolk.
Ένας από τους λόγους που προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον ως καλλιτέχνης ο Ryan Gander είναι η ασχολία του με τη θεματική του χώρου. Ένας άνθρωπος με κινητικούς περιορισμούς ίσως είναι αναμενόμενο να ασχολείται καλλιτεχνικά με την έννοια του φυσικού χώρου. Ωστόσο ο Gander δεν δημιουργεί μοιρολατρικές ανακλάσεις του εαυτού του ονειροπολώντας μια υποτιθέμενη κίνησή του μέσα στον χώρο. Αντίθετα, μέσα από τη δουλειά του προτείνει εναλλακτικές μορφές αντίληψης του υπάρχοντα χώρου προσκαλώντας τον θεατή να ταξιδέψει με το μυαλό του ξεπερνώντας τα όρια του υπάρχοντα χώρου.
Ας σταθούμε στην πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί Lisson [The Fallout of Living] . Ο Gander δημιούργησε μια ομάδα έργων με τα οποία προσκαλεί τον θεατή σε μια πυρετώδη χρονική πορεία ξεδιπλώνοντας μια ιδιότυπη πορεία της ιστορίας της τέχνης, του κινηματογράφου και των μέσων ενημέρωσης. Ο θεατής μπαίνει στον προσωπικό χώρο του Ernö Goldfinger [Ούγγρος Αρχιτέκτων], συναντάει μια χορεύτρια του Degas η οποία έχει αφήσει το βάθρο της, έχει βγάλει την «τουτού» της και περιεργάζεται τον χώρο όπου η ίδια βρίσκονταν εκτεθειμένη ως μέρος ενός έργου τέχνης. Ο θεατης γλυτώνει στο παρά πέντε από μια βροχή από βέλη που τρυπούν το πάτωμα της γκαλερί και φαντάζεται πως δραπετεύει από μια έξοδο διαφυγής που βρίσκεται στην οροφή του χώρου. Κάθε ένα από τα έργα του παραπέμπουν σε μια διαφορετική και ξεχωριστή αντίληψη του χώρου.
Σκοπός του καλλιτέχνη είναι να υπερβεί τα συμβατικά χωρικά όρια της γκαλερί. Από την είσοδο της έκθεσης και μέσα από την πορεία με την οποία έχουν εγκατασταθεί τα έργα του, προκαλεί τον θεατή σε ένα πνευματικό ταξίδι στον χώρο όπου συμβατικές έννοιες αναθεωρούνται καθώς ο φυσικός χώρος ξεδιπλώνει μια εντελώς νέα χωρική αντίληψη που προτείνει ο καλλιτέχνης.
Ο Gander από πεποίθηση δεν δημιουργεί ποτέ ένα έργο δύο φορές. Στη συγκεκριμένη έκθεση ωστόσο [The Fallout of Living] χρησιμοποιεί ήδη υπάρχουσες εικόνες και προσωπικότητες μέσα από την ιστορία της τέχνης, του κινηματογράφου και της μουσικής προσεγγίζοντας την έννοια της οικειοποίησης της εικόνας με τον δικό του, μοναδικό, εννοιολογικό λόγο.
Το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη για την ιστορία της τέχνης είναι εμφανές. Εξίσου εμφανής είναι και η ικανότητα του να υπερβαίνει με τα εννοιολογικά έργα του τον χρόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το έργο του «Everything Is Learned», 2010. Ένας βράχος παρόμοιος σε μέγεθος και σχήμα με εκείνον του Ροντέν όπου κάθονταν ο «Στοχαστής», έχει τοποθετηθεί στο χώρο της γκαλερί. Πάνω στο βράχο έχουν λαξευτεί τα αποτυπώματα των γλουτών και των τακουνιών ενός ατόμου που πιθανότατα έχει καθίσει εκεί στον βράχο για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε να αφήσει τόσο βαθιά τα αποτυπώματά του.
Ακόμα και εάν το αντικείμενο της έκθεσης είναι απλώς ένας βράχος, χωρίς την φυσική ανθρώπινη παρουσία [που απλά υπονοείται], ο βράχος αυτός αποτελεί ένα αντικείμενο ζωτικής σημασίας που καλεί τον θεατή να καθίσει εκεί, να σκεφτεί, να αναλογιστεί τα εκατοντάδες χρόνια που τον χωρίζουν από το παρελθόν, να αναλογιστεί το παρόν και το μέλλον του.