Η Gertrude Goldschmidt, γνωστή ως Gego ήταν μια από της σημαντικότερες αντιπροσώπους της μοντέρνας τέχνης με έδρα της τη Βενεζουέλα. Η Gego γεννήθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας τον Αύγουστο του 1912. Στη Γερμανία σπούδασε Αρχιτεκτονική και εργάστηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στον κλάδο της αρχιτεκτονικής.
Λόγω της Εβραϊκής καταγωγής της οικογένειάς της, η ζωή της άρχισε να γίνεται αρκετά δύσκολη στη Γερμανία όταν οι Ναζί άρχισαν να κερδίζουν δύναμη το 1934. Έτσι, κατά το 1939 μετακόμισε στη Βενεζουέλα από όπου κατάφερε να πάρει υπηκοότητα το μόλις το 1952.
Γνωρίζοντας τη σημασία της εκπαίδευσης, η Gego δίδαξε στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Καράκας [Βενεζουέλα] ανάμεσα στα 1958 και 1967. Από πλευράς της καλλιτεχνικής της πορείας, το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της αναπτύχθηκε ανάμεσα στις δεκαετίες του 1960 και 1970, τις χρονικές περιόδους δηλαδή κατά τις οποίες άνθισαν περισσότερο από ποτέ η Κινητική Τέχνη [Kinetic Art] και η Αφηρημένη Γεωμετρία [Geometric Abstract] στον χώρο της τέχνης.
Οι σπουδές της Gego πάνω στην αρχιτεκτονική καταγράφονται αισθητά τόσο στα σχέδιά της όσο και στα γλυπτά της. Η ίδια, προσπάθησε να αναπτύξει το δικό της καλλιτεχνικό ύφος και τα κατάφερε. Στη δουλειά της μπορεί κανείς να διακρίνει την τάση της για την εξερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα στις αντιθέσεις όπως για παράδειγμα ανάμεσα στη σταθερότητα των δομών και στα κενά στοιχεία, στο διαφανές και το αδιαφανές, στις κυρτές και κοίλες επιφάνειες.
Η γραμμικότητα που κυριαρχεί στα σχέδιά της μεταφέρονται πιστά και στα τριών διαστάσεων γλυπτά της τα οποία μοιάζουν σαν σχέδια που έχουν αποκοπεί από την επιφάνεια του χαρτιού και έχοντας δική τους πλέον υπόσταση αιωρούνται στον χώρο. Το βασικότερο στοιχείο στα έργα της Gego είναι η γραμμή -ή καλύτερα θα λέγαμε οι γραμμές.
Ξεκινώντας από δεδομένα σημεία, είτε στο χαρτί είτε στον περιβάλλοντα χώρο, οι γραμμές της Gego ξεδιπλώνονται με αρχιτεκτονική ακρίβεια. Το αισθητικό αποτέλεσμα είναι κάτι το μοναδικό. Η στωικότητα των γραμμών της καταφέρνουν να δημιουργήσουν μοναδικές δομές στον χώρο, οι οποίες μάλιστα παρότι καταλαμβάνουν ένα μεγάλο μέρος του, φαινομενικά παραμένουν λιτές και μίνιμαλ.
Παρόλη τη χρονική απόσταση από τις δεκαετίες κατά τις οποίες έζησε η καλλιτέχνης, τα έργα της ακόμη και σήμερα φαίνονται «σχετικά», όντας απολύτως διαχρονικά.
Ο θάνατος της Gego το 1994 άφησε πίσω του μια συλλογή από γραπτά της ίδιας στα οποία περιγράφει τις προσωπικές της σκέψεις σχετικά με τον κόσμο της τέχνης και μια κληρονομιά στην τέχνη της Λατινικής Αμερικής.