Άλλος ένας ύπνος μισός.
Η σκέψη σου με ξυπνάει τόσο έντονα τελευταία. Χάθηκες.
Και αυτή τη φορά δε σε έψαξα. Σ’ άφησα να φύγεις.
Και αυτή η φορά δε θα έχει τίποτα από τις προηγούμενες φορές.
Πόσες φορές πεθαίνει ο άνθρωπος στη ζωή του;
Εσύ με πέθανες χιλιάδες μέχρι τώρα.
Και πάντα έβρισκα τη δύναμη να αναστηθώ για να μη σ΄ αφήσω μόνο σου εκεί έξω.
Για να σε προστατεύσω. Τώρα δεν μπορώ. Δεν έχω τίποτα να περισυλλέξω.
Μέσα μου το περίμενα.
Πάντα όταν στέκεσαι απόλυτα γυμνός απέναντι στον άλλον εκείνος θα ψάξει να το τέλειο στόχο πάνω σου για να σε καρφώσει. Εκτεθειμένη και γεμάτη πληγές.
Και τα μαχαίρια που σε τρυπάνε έχουν όνομα. Εγωισμός, άρνηση, αδιαφορία.
Και ένα αίμα κατακόκκινο. Σαν το χρώμα της αγάπης. Αξόδευτη την είχα. Για σένα την προόριζα.
Στο θάνατο μου και συ χαμογελάς!!!
Χτύπησες επιτέλους το τέλειο στόχο. Καρδιά!!!
Δε θα αναστηθώ στο είπα. Δεν έχω κουράγιο. Ακόμα και την τελευταία ανάσα που μου απέμεινε να χρησιμοποιήσω στην είχα δώσει όταν σου τελείωνε το οξυγόνο σου!!!
Μη με κοιτάς άλλο. Δε θέλω!!!
Μη με ντύσεις. Κράτησε με έτσι γυμνή και ματωμένη και περιέφερε με στο κόσμο σου. Φώναξε ότι κέρδισες. Δείξε με περηφάνια το τρόπαιο σου!!!
Άλλωστε ακόμα και αυτό. Ακόμα και την μοναδική νίκη της ζωής σου εγώ στη χάρισα. Ακόνισε ξανά τα μαχαίρια σου.
Τώρα πια ξέρεις που είναι ο στόχος.
Εκπαιδεύτηκες πάνω μου.
Θέλω να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ!!!