Χρώματα στα σώματα στης κάπνας τα αναχώματα, ως τον ουρανό σαν τοίχος.
Σφραγισμένα στόματα, κρυφολαλιές με ονόματα κι έγινες ο μεθυσμένος στίχος.
Ευχή μου να κρυφτεί η ψυχή μου, μη φανεί η πληγή μου, μη μπλεχτείς στη ζωή μου.
Ζωή μου. Η εικόνα στο κρασί μου, ψίθυρος στ’ αυτί μου, η έκτη αίσθησή μου.
Χρώματα στα σώματα, στης κάπνας τα αναχώματα ο ποθητός μου ήχος.
Σφραγισμένα στόματα, κρυφολαλιές με ονόματα κι έγινες ο μυστικός μου λύχνος.