Να μάθεις να φεύγεις από κει που δεν σε δέχονται.
Να μην παρακαλάς και να μην ζητιανεύεις την αγάπη. Αν ο άλλος δεν έχει καταλάβει ότι του προσφέρεις, αν ο άλλος δεν ικετεύει για την αγάπη σου, φύγε!!!
Να μην φοβάσαι την μοναξιά. Η μοναξιά είναι προσόν των γενναίων ανθρώπων. Είναι η επιλεκτικότητα της ψυχής σου.
Να μάθεις να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς με κάθε τρόπο. Κανένας δε θα νοιαστεί για σένα περισσότερο από τον ίδιο.
Να μη συμβιβάζεσαι σε αγκαλιές που παλεύεις να τις ανοίξεις, σε χάδια και φιλιά που τα ζητιανεύεις και να μην ζεις για να περιμένεις πότε θα θυμηθούν ότι υπάρχεις.
Να είσαι πρώτη προτεραιότητα της ζωής σου. Έχεις μια μικρή λίγη ζωή. Μην τη χαραμίσεις και τη πετάξεις στα «ανθρώπινα σκυλιά».
Να κλαις από χαρά και όχι από λύπη. Και το κλάμα σου να είναι δυνατό με λυγμούς. Τόσους λυγμούς όσους χρειάζονται να «σκοτώσεις» τους άλλους.
Να κοιμάσαι σε κρεβάτια που χωρίς εσένα γίνονται έρημα, χωρίς νόημα ζωής.
Να ζεις μακριά από ανώριμους και ανασφαλείς ανθρώπους που σε θα σε παρασύρουν στη μιζέρια τους.
Να υπάρχεις για να φωτίζεις τις ζωές εκείνων που έχουν επιλέξει το φως σου να γίνεται οδηγός τους.
Να έχεις φίλους καρδιάς και όχι για να γεμίζεις το χρόνο σου.
Να τολμάς τα ρίσκα ακόμα και αν χάσεις.
Να δίνεις το κορμί σου μόνο εκεί που θα το λατρέψουν
Να σέβεσαι τον εαυτό σου, το είναι σου, την ύπαρξη σου.
Να μάθεις να ζητάς συγνώμη.
Να έχεις λόγους να ξυπνάς το πρωί και να ατενίζεις τη ζωή με αισιοδοξία.
Να παίρνεις τις αναποδιές σου και να τις μετατρέπεις σε διδάγματα ζωής.
Να είσαι ο εαυτός σου όχι γιατί όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι αλλά γιατί γουστάρεις να είσαι πρωταγωνιστής της ζωής σου.