Να’ μαι λοιπόν.
Ήρθα για το ραντεβού μας.
Απόψε όλα είναι ήρεμα… και εσύ δείχνεις προθυμία να με ακούσεις.
Μακριά από τον κόσμο και «τις πολλές συνάφειες».
Εσύ… και εγώ.
Ήδη η μουσική σου έχει αρχίσει να με μαγεύει, να με γαληνεύει.
Και να! Με μια αναπάντεχη κίνηση έρχεσαι κοντά μου και με ξαφνιάζεις.
Μόνο πλάι σου μπορώ να νιώσω γαλήνια.
Ξέρω πως με την σιωπή μου θα με καταλάβεις…. Δεν χρειάζεσαι εσύ λόγια.
Το μόνο που αρκεί είναι το άγγιγμά σου.
Αποφασίζω και έρχομαι πιο κοντά σου.
Ακουμπώ δειλά το χέρι μου πάνω σου και εσύ ανταποκρίνεσαι.
Ο αέρας φυσάει ευχάριστα το πρόσωπό μου.
Τίποτε περισσότερο παρά μόνο εσύ, εγώ, ο ουρανός και ο αέρας.
Τύλιξέ με. Απόψε σε έχω ανάγκη.
Το ξέρω πως με καταλαβαίνεις….
Οι αφροί σου σκάνε στην ακτή απαλά… δεν θέλουν να ενοχλήσουν καθώς σου μιλάω…
Ένα «σσσς» λένε …. Και πάει λέγοντας. Το ένα κύμα μετά το άλλο λένε «σσσς».
Αχ … θάλασσά μου. Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις.
Πόση ανάγκη σε έχω απόψε…
Μόνο μέσα σου μπορώ να εξαγνιστώ, να καθαγιαστώ…..
Να αφεθώ στα κύματά σου να με νανουρίσεις… να με παρηγορήσεις…
Αχ θάλασσά μου… απόψε αγκάλιασέ με.
Κάνε με να ξεχαστώ… και μες στον ρυθμό σου να χαθώ.