Να με λες έρωτα … |Της Βασιλικής Τραϊκάπη

Μ ακούς  ???

Πνίγομαι σου είπα και εσύ συνεχίζεις να τραβάς το σκοινί που παλεύω να ισορροπήσω … Έπαψα να χαμογελάω και ούτε που το παρατήρησες διάβολε της ψυχής μου …. Έμαθα να σε περιμένω και όσο και αν προσπαθώ από τον λαβύρινθο σου δεν μπορώ να ξεφύγω … Έχεις τον τρόπο να με ” μεταχειρίζεσαι ” και παρόλο που το γνωρίζω δεν μπορώ να ξεφύγω από τα δίχτυα σου …. Αντικρίζω το πρόσωπο σου και έμαθα πλέον να υποχωρώ σε κάθε κοφτερό σου βλέμμα γιατί δεν αντέχω άλλο να ζω συνέχεια στα όρια του θυμού σου …

Σε γνώρισα …

Σε λάτρεψα …

Σε αγάπησα … Αλλιώς __

Κουράστηκα να σε δικαιολογώ συνέχεια στον εαυτό μου  και στους ανθρώπους γύρω μου… Εσύ είσαι ανίκανος να αγαπήσεις τον εαυτό σου όχι εγώ που προσπαθώ συνέχεια σας σωτήρας να σε βγάλω από τον βούρκο που βούτηξες … Τα χέρια μου λερωμένα από τα λασπωμένα λόγια που κάθε μέρα ξεστομίζεις για να με μειώσεις και οι παλάμες μου φθαρμένες από το σπρώξιμο των χεριών σου κάθε φορά που η παρουσία μου ,σου πέφτει “βαριά” και με τραβάς για να φύγω από την σκηνή της ζωής σου …. Έχεις σκεφτεί άραγε πόσες φορές έχω νιώσει δανεική παρουσία της ζωής σου και έχω υπομείνει την απαίσια σου συμπεριφορά επειδή σ αγαπάω ??

Μόνο ένας ερωτευμένος θα δικαιολογήσει, θα υπομείνει, θα συνεχίσει, θα σ’ ακούσει, θα συγχωρέσει, θα αντέξει …

Κρυμμένη στην κουζίνα θαυμάζω ακόμα τις γωνίες του προσώπου σου,το κλειδωμένο πλέον χαμόγελο σου, τις ρυτίδες που ευλαβικά ομορφαίνουν το προφίλ σου και τη μορφή σου παρατημένη στον καναπέ λες και οι δείκτες του ρολογιού έχουν πάψει για εσένα  … Αυτό το κορμί που λαχταρούσα να με ακουμπήσει είναι έρμαιο της τύχης πλέον και το ένστικτο κρύφτηκε δίνοντας τη θέση του στην θλίψη και την απόρριψη… Κόλαση σε τέτοιο παράδεισο δεν είχα φανταστεί… Θαρρείς και βάζει στόχο η μοίρα να με τσαλαπατάν κάθε φορά οι άνθρωποι ….

Βάζω κρασί στο ποτήρι και τα λόγια μου και συνεχίζω …

Ιεροσυλία θα το πεις …

Όσο εσύ με στραγγαλίζεις στην αγκαλιά σου κάποιος άλλος μου δείχνει το δρόμο για τον κόσμο της ελευθερίας …

Εσύ … ναι σ’ εσένα μιλάω που θα το διαβάσεις … Εσύ που θα ζεις και θα αναπνέεις κάθε φορά που θα χαμογελάω και θα προσπαθήσεις να τρυπώσεις αθόρυβα στη ζωή μου για να μη με τρομάξεις και σε μπερδέψω με τους πολυπληθείς σωσίες σου … Να λειτουργείς και τις 5 αισθήσεις όταν αναφέρεσαι στον έρωτα,να βουρκώνουν τα μάτια σου σαν μ αντικρίζεις να σέβεσαι τα πρέπει μου και θα αγαπήσω τα θέλω σου …

Να μη με αφήνεις για αύριο, γιατί χάνομαι εύκολα  …

Να με λες έρωτα … Να μου χαμογελάς ,να είναι μαχαίρι το βλέμμα σου, κρυψώνα η αγκαλιά σου και να μου κρατάς το χέρι για να μπορώ να αντέξω κάθε φορά που θυμάμαι πως μου φέρθηκε η ζωή ..