Μουτζουρώνεις το χρόνο..και δεν σε προσέχει..δεν σε περιμένει..
Χορεύω κι εσύ παλεύεις…με το καπνό σου…
Στη μπλε εικόνα σου ..ο καπνός σου..διάφανος.. με διαπερνά…
Αλλά δεν αφήνει..δεν με κυριεύει..απλά..μια ακόμα νυχιά στο τίποτα της ζωής μου..
Μα εγώ θέλω να τρώω με τα χέρια της ψυχής.
Παρακολουθείς το μπλε της νύχτας
Τα αστέρια που καρφιτσώνονται στον ουρανό και χρυσίζουν
Επιθυμείς, ποθείς, λαχταράς χωρίς δεύτερες σκέψεις
Δεν υπάρχει πια λάθος ή σωστό
Διάλεξες να γευτείς το άρωμα της αληθινής ζωής με τον γοητευτικό ξεροκέφαλο τσαμπουκά σου.
Γραμμή ζωής, ροή ζωής, ροή φλέβας..καλλιτεχνικής..
Επίμονα ξεροκέφαλη..που κυλά αιώνια μέσα μου
Και δε γνωρίζει από φόβο, από άρνηση, από κακία.
Δίπλα στη σταγόνα που τρέχει απ’ το αίμα μου
γλιστράω και πέφτω μαζί της στο κενό…
Ο ήχος της , μία έκρηξη
η ψυχή μου , μία λύτρωση
το μηδέν ακολουθούσα πάντα
και αυτό κάνω και τώρα
-το μηδέν που με λυτρώνει-