Σου λέω πως μου λείπεις… μα εσύ δεν είσαι εδώ να με ακούσεις…
Κάτι τέτοιες ώρες… σε έχω ανάγκη…
Άραγε το νιώθεις;
Μιλάω στους τέσσερις τοίχους μόνη μου μα τα λόγια μου πέφτουν στο κενό.
Κάτι τέτοιες ώρες… η σκέψη σου έρχεται απρόσκλητη.
Χαίρομαι όμως σαν παιδί όταν έρχεσαι νοερά κοντά μου…
Μα μετά χάνεσαι και φεύγεις….
Όχι!… μην το ξαναπείς… δεν σε διώχνω εγώ.. μα αυτή η καταραμένη η Λογική μου!
Μου λείπεις- τίποτε άλλο από αυτό.
Τι και αν προσπαθώ να ξεχαστώ;
Είναι μάταιο…
Μα δεν μπορώ να πω περισσότερα…δεν θέλω να πω περισσότερα παρά μόνο…
Μου λείπεις.
Έτσι. Τόσο απλά.
Το «τραγούδι» μου για σένα δεν θέλω να το φορτώσω με πολλά λόγια και περιττά στολίδια.
Θέλω να είναι λιτό και αληθινό.
Δεν θέλω να παίξω με τις λέξεις όπως έκανες εσύ με τα αισθήματά μου…
Μου λείπεις- τίποτε άλλο από αυτό.