Ο καιρός κύλησε. Ανορθόδοξα. Τίποτα δεν γιάτρεψε στο πέρασμά του.
Ξημέρωσαν δεκάδες ανίκανες Παρασκευές. Ούτε μια δεν κατάφερε να ιάσει το άγγιγμα εκείνου του αλλόκοτου απογεύματος.
Υιοθέτησα οργή. Για να μπορέσω να αντισταθώ στη στενοχώρια που στύλωσε τα πόδια.
Θυμώνουμε γιατί ονειρευόμαστε θυμόˑ αυτό θα ισχυριζόσουν αν σου έδινα ξανά το λόγο.
Ποιός ο λόγος; Δεν υπάρχει καλύτερη πληγή από τον έρωτα. Σε κρατά πάντα σε εγρήγορση.
Θα’ θελα να σε έβγαζα από μέσα μου, σε σύννεφα νικοτίνης. Δυστυχώς, δεν με έβλαψε ποτέ αυτή η συνήθεια. Πάλι καλά που έχω φίλους ικανούς. Δεξιοτέχνες του καπνίσματος. Πρόθυμους να στρίψουν λίγο καπνό στη μνήμη σου.
Στους πεθαμένους, ανάβουμε κεριά. Στους ζωντανούς τσιγάρα. Ο χωρισμός γιορτάζεται με στάχτες και κεριά λιωμένα.
Καλοκαίριασε. Άδεια απόψε η πλατεία. Πιο επικίνδυνη κι από μονό κρεβάτι.