Έχεις μπλέξει σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό
Κι έχεις πιστέψει ότι για σένα είναι αυτό.
Τόσο μεγάλη η συνήθεια που δεν μπορείς να δεις αλήθεια.
Είναι μια στιγμή προσωρινή ..όμως έχει την ποιότητα του αιώνα. Έτσι νομίζεις εσύ.
Είναι μια στιγμή που απαιτεί δύο δικαιολογητικά..την συμμετοχής σου και την καλύτερή σου εκτέλεση… πληρωμένα και έγκυρα δικαιολογητικά.. άλλωστε θα λήξει κι αυτή η στιγμή.
Στον δεύτερο όροφο αριστερά. Γρήγορα. Εσύ δηλαδή νομίζεις πως έχουμε χρόνο;
Κάθε τέτοια στιγμή μεταβάλλει την δόση και την γεύση της ζωής σου.
Η προσωρινότητά της..ένα ποτάμι που μέχρι να πάρεις το βλέμμα σου έχει φύγει..
Τρομακτικά προσωρινή λες και πετάγεται ένα φλας και σε φωτογραφίζουν.
Σου αλλάζει τον ρυθμό που σκέφτεσαι, τον τρόπο που αναπνέεις.
Αυτές οι στιγμές μοιάζουν με τα φώτα του θεάτρου που ανάβουν για να σου πουν μια ιστορία και μετά σβήνουν.
Φλόγες είναι οι στιγμές που καίνε και φωτίζουν το πρόσωπό σου.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πριν και τίποτα μετά.
Ζουν στο εδώ και στο τώρα.
Τόσο προσωρινές, όσο κι εμείς.