Μέρα βροχερή, ήρεμη, παράξενη ή χαρούμενη μήπως;
Όχι ούτε όμως πονεμένη.
Μελαγχολική ίσως!
Σκέφτεσαι χωρίς σταματημό.
Γύρω σου άρρωστοι. Άραγε θα γίνουν καλά;
Άνθρωποι μόνοι τους χωρίς κανέναν κοντά τους.
Δεν μιλάνε, δεν γελάνε. Απλά περιμένουν τι θα τους φέρει το αύριο. Ζωή ή θάνατο;
Κανένας δεν το ξέρει, το μόνο που σου απομένει είναι να ελπίζεις για το καλύτερο.
Μέρα βροχερή, μαύρα σύννεφα, αγχώδεις.
Μα τα δέντρα απέναντι σου διαφέρουν.
Πράσινα, λαμπερά, μπορείς να ελπίζεις σε κάτι.
Για αυτό Και όποτε η ζωή σου είναι ένα σκοτάδι, να ξέρεις πάντα θα υπάρχει ένα μικρό φως για να διασχίσεις το δρόμο και να αγγίξεις την λάμψη.
Την Ελπίδα.