Κουρασμένη από ένα «ταξίδι» ψυχής που δεν μου επιτρέπει να κοιμηθώ.
Οι σκέψεις με καλούν να κονταροχτυπηθούμε για μια ακόμη φορά.
Τα χρόνια μου πέρασαν. Νιώθω ότι αλλάζω.
Και έζησα όλη μου τη ζωή μέσα στη δηλωμένη ασφάλεια μου.
Σε ένα κουκούλι που ποτέ δεν έσπασα για να βγω χρωματιστή πεταλούδα!!!
Επέλεξα την προστασία και τα κατάφερα μια χαρά.
Διασφάλισα την ηρεμία στη ζωή μου.
Ξέχασα όμως ότι στο τέλος κάνουν λογαριασμό.
Και στο δικό μου απολογισμό όλοι γύρω μου έχουν αποθέματα κέρδους και γω πήρα τη χασούρα.
Όνειρα, επιθυμίες και στόχοι πρόσημο αρνητικό.
Δε θα κοιμηθώ. Απόψε θα ξαγρυπνήσουμε.
Γιατί την πραγματικότητα αν δεν την κοιτάξω κατάματα θα με κοιμίσει.
Και δεν είναι πάντα εύκολο να παλεύεις με τον εαυτό σου.
Να νικήσω τους φόβους μου, τους εχθρούς μου!!!
Και είναι και αυτή η βαλίτσα της ζωής μου που κουβαλάω.
Την άδειαζα και τη γέμιζα σε κάθε μου ταξίδι αυτή τη βαλίτσα.
Όλα μέσα ανακατεμένα…
Επιστρέφω από το τελευταίο μου ταξίδι.
Είμαι αποφασισμένη ότι αυτή τη φορά δεν θα την ανοίξω.
Θα παραμείνει κλειστή, γεμάτη και κλειδωμένη στο πατάρι.
Θα κρατήσει όλα τα φυλαγμένα που δεν θέλω πια να δω.
Δεν θέλω να δω ότι με άδειασε, με στέρεψε!!!
Θυμώνω με μένα.
Θυμώνω γιατί δεν καταλαβαίνονται οι άνθρωποι.
Με τρομάζει ήδη η απουσία.
Αγανακτώ με το γεγονός ότι κατευθύνω τις σκέψεις μου στο τι είναι σωστό και λάθος.
Στο αν έπραξα καλά.
Δε το αντέχω αυτό. Ποτέ δεν το άντεχα!!!
Ξαναγυρίζω στην επιλεκτική μοναξιά μου.
Τουλάχιστον αυτή ξέρω να την παλεύω.
Φοβάμαι ήδη… αλλά δε θα κοιμηθώ.
Τρομάζω γιατί πρέπει να μάθω να ζω από την αρχή.
Το μήνυμα σου δυο λέξεις.
«Λυπάμαι και εσένα και εμένα»