Το αεράκι κυματίζει τα μαλλιά σου .
Ακούς τον ήχο του κύματος που σκάει στην αμμουδιά.
Θαλασσινή ευωδία πλημμυρίζει τον τόπο.
Συνωστισμός για να απολαύσει την μαγεία του καλοκαιριού όπως τους προσφέρεται μονάχα εδώ.
Όπως κάθε καλοκαίρι. Όπως κάθε φορά.
Αναδύει ανεμελιά αυτό εδώ το μέρος, σαν εκείνη που σβήνει μέσα στο μουντό χειμώνα και στην ανιαρή καθημερινότητα τους, μα σαν μπαίνει ο Ιούνης ξετρυπώνει μαζί με τον φως του ήλιου, με την προσμονή της πρώτης βουτιάς.
Κάτι τους δένει, αλλά και κάτι χαράσσει εμπόδια μεταξύ τους.
Κάτι αναπολώ , κάτι ίσως να έχεις την περιέργεια να το αναζητήσεις καθώς πατάς σε τούτο εδώ το χώμα.
Κάτι με πληγώνει, κάτι με αναζωογονεί. Κάθε είδους συναίσθημα να κατακλύζει το κορμί μου και να του δίνει λόγο ύπαρξης.
Πάντα κάπου θα βρίσκεσαι όπως όλοι τους για να γευτείς τους καρπούς του, το δικό του άρωμα να ζωντανεύει το είναι σου.
Κάπου θα χαθείς στο πλήθος, κάπου θα χαθώ και εγώ. Τόσο κοντά μα και τόσο μακριά.
Κάπου θα με βρεις, κάθε φορά και λίγο και αλλαγμένο. Λίγο θα σ αγαπώ, λίγο θα σ αγνοώ.
Κάπου κάπου θα νιώθω ευλογημένη που πατάω αυτό το χώμα, κι άλλες στιγμές θα καταριέμαι που τόσο το αγαπώ.