Στο μπαλκόνι μου έχει μείνει ακόμη
Το τσίγκινο σταχτοδοχείο που άφησες εσύ
Στην τελευταία σου επίσκεψη..
Πόσος καιρός πάει, θυμάσαι;
Αλήθεια,
Έχεις καιρό να σβήσεις πάνω του
Το τσιγάρο του μετά.
Πλέον η παραμικρή υπόνοια στάχτης
Έχει ξεπλυθεί από τις αναρίθμητες ψιχάλες
Που έσταξαν πάνω του…
Αν δεν έρθεις σύντομα,
Θα είναι σαν να μην υπήρξες ποτέ.
Σαν να μην τίναξες ποτέ
Τη στάχτη πάνω του,
Σαν να μην έσβησες ποτέ
Τσιγάρο σε αυτό…
Και κάπως έτσι θα ξεχαστείς,
Γιατί η στάχτη και τα αποκαίδια
Ξεπλένονται και χάνονται…
Και το σταχτοδοχείο πια,
Θα γίνει απλά
Ένα κομμάτι από ένα παζλ…
Χωρίς ιδιαίτερη σημασία,
Χωρίς να ξυπνά τα τίποτα.
Απλά στοιχείο μιας εικόνας…