Αναφέραμε και στο κείμενο για το πρόσφατο “Man of Steel” πως το κινηματογραφικό franchise του ήρωα υπήρξε πολύπαθο. Ας δούμε μερικούς από τους λόγους, όπως και την σύγχρονη κινηματογραφική ιστορία του Σούπερμαν, από το έτος-ορόσημο 1978 και μετά. Οι 50s εκδοχές με την σειρά όπου πρωταγωνιστούσε ο Τζορτζ Ριβς είναι πια πολύ μακρινές για να αναφερθούμε, χώρια που θα μακρυγορήσουμε…
Το 1978, ο Ρίτσαρντ Ντόνερ σε σενάριο του Μάριο Πούτζο (ο οποίος είχε γράψει τον “Νονό”) ξεκινάει μια νέα μόδα καθώς του το επιτρέπει η τεχνολογία της εποχής. Την κινηματογραφική μεταφορά κόμικ ηρώων. Αρχής γενομένης από τον “Σούπερμάν” του. Σε μια νύχτα μέσα ο άσημος Κρίστοφερ Ρηβ γίνεται παγκοσμίως γνωστός, ο κόσμος εντυπωσιάζεται, οι εισπράξεις είναι ευνοικότατες. Ο σκηνοθέτης γυρίζει δυο ταινίες μαζί (κάπως σαν τα “Kill Bill” του Κουέντιν Ταραντίνο) με σκοπό να κυκλοφορήσουν σε δυο μέρη, όπως και έγινε. Μόνο που συνέβησαν τα μύρια όσα κατά την κυκλοφορία των δυο φιλμ…
Καταρχάς ο παρακμάζων Μάρλον Μπράντο ζητά και παίρνει κυριολεκτικά τα κέρατά του, δεν αποστηθίζει τις λίγες ατάκες του ενώ έχει όρο στο συμβόλαιο που του επιτρέπει ποσοστά επί των εισπράξεων!
Ο Ρίτσαρντ Ντόνερ δεν αποτελούσε την αρχική σκηνοθετική επιλογή. Και πριν ολοκληρώσει τα γυρίσματα για αυτό που θα ήταν το “Σούπερμαν 2”, απολύεται κατόπιν ομηρικών καυγάδων με την παραγωγή.
Στην καρέκλα του κάθισε ο Ρίτσαρντ Λέστερ, βρετανός με σατυρικό φλέγμα. Ο Λέστερ ξαναγύρισε το μεγαλύτερο μέρος του υλικού και είναι η δική του βερσιόν αυτή που όλοι ξέρουμε και που βγήκε στις αίθουσες το 1980. Με την πρώτη εμφάνιση του Στρατηγού Ζοντ (ο “πολύς” Τέρενς Σταμπ) και την μυθική ατάκα “Kneel before Zod” στην οποία έγινε μνεία ακόμη και στο “The Big Bang Theory”. Το 2006 μόλις κυκλοφόρησε ένα διαφορετικό cut, αυτό που προόριζε ο Ντόνερ και που τελικά μέχρι τότε δεν είχε ποτέ δει το φως της δημοσιότητας.
Ο Λέστερ όμως δεν αποτελούσε με την σειρά του μια ειρηνική σκηνοθετική επιλογή της παραγωγής. Οι ηθοποιοί μάλλον προτιμούσαν να ολοκληρώσουν με τον Ντόνερ. Συγκεκριμένα μετά απο διαφωνίες με την ηθοποιό Μάργκοτ Κίντερ που ενσάρκωνε την Λόις Λεήν, περιορίζει σημαντικά τον ρόλο της στο “Σούπερμαν 3” και επαναφέρει στο προσκήνιο το μαθητικό αμόρε του Κλαρκ/Σούπερμαν, την Λάνα Λανγκ (η εύρθαυστη Άνετ Ο’Τουλ). Η ταινία πλημμυρίζει από το φλέγμα του Λέστερ σε βαθμό υπερβολής και τελικά αποτελεί κακώς εννοούμενη camp παρωδία, με τον Ρηβ σε διπλό ρόλο, αυτόν του Καλού Σούπερμαν αλλά και ενός Κακού Σούπερμαν με ελαφριά αξυρισιά!!! Μικρότερο ρόλο κρατά ο γνωστός κωμικός Ρίτσαρντ Πράιορ. Φυσικά οι εισπράξεις πέφτουν ενοχλητικά πριν οδηγηθούμε στο καταστροφικό “Σούπερμαν 4: the quest for peace” που γύρισε κάποιος Σίντνει Φιούρι…
Ο Ρηβ συμφώνησε να ξαναενσαρκώσει τον ρόλο μόνο και μόνο για να του χρηματοδοτήσει το στούντιο ένα άλλο πρότζεκτ στο οποίο δούλευε, το “Street Smart”.
Ο Σούπερμαν τα βάζει με ένα φρικιό-δημιούργημα πυρηνικών πειραμάτων, επανέρχεται ο Λεξ Λούθορ του Τζιν Χάκμαν, η σοβιετική απειλή βρίσκεται ανεξηγητα παντού και τα φιλειρηνικά διδάγματα της ταινίας για τον πυρηνικό όλεθρο την εγκλωβίζουν σε ένα εκκωφαντικά χαμηλό γκελ στο box office. Πρόκειται ασφαλώς περί κινηματογραφικού εγκλήματος, με το οποίο μπάινει μια χρόνια ταφόπλακα στις κινηματογραφικές περιπέτειες του Ανθρώπου από Ατσάλι.
Ακολουθεί η σειρά “Λόις και Κλαρκ” στα mid 90s, που θυμίζει αμυδρά το δικό μας “Ταύρος με Τοξότη”, πριν ο πολλά υποσχόμενος Μπράιαν Σίνγκερ ξαναφέρει το 2006 το “S” στα σινεμά του κόσμου. Παράλληλα ο Ρηβ έχει συνεχίσει μια άτυπη κατάρα που χτυπά τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τον ρόλο αυτού του “εξωγήινου Ιησού”, πέφτοντας από το άλογό του κατά την διάρκεια ιππασίας και μένοντας ολοκληρωτικά παράλυτος εν έτει 1995. Το 2004 και ενώ έχει δώσει μια δική του υπερηρωική μάχη καταφέρνοντας να κινήσει το δάχτυλο του ποδιού του, αφήνει την τελευταία του πνοή. Μαζί του μοιάζει να έχει χαθεί για πάντα και ο ήρωας που ενσάρκωσε, εκτός και αν ο Σίνγκερ καταφέρει να τον αναστήσει.
Έχοντας δώσει δυο πολύ καλές ταινίες των “X-Men” και φυσικά το αξεπέραστο νεονουάρ “Συνήθεις Ύποπτοι” για το οποίο ο Κέβιν Σπέησι κέρδισε όσκαρ, ο Σίνγκερ μοιάζει με σωτήρια επιλογή. Το “Superman returns” βγαίνει με τον Μπράντον Ράουθ στον ομώνυμο ρόλο, μέτριο και άνευρο. Ο Ράουθ μοιάζει περισσότερο να έχει επιλεχθεί λόγω της εξωτερικής του ομοιότητας με τον Ρηβ παρά επειδή όντως μπορεί να σηκώσει την υπερ-μπέρτα. Ο Σπέησι παίζει τον Λεξ Λούθορ αλλά δεν μπορεί να σώσει το πρότζεκτ το οποίο πιστώνεται ως αποτυχία παρά τις καλές εισπράξεις του στο box office.
Ο Σίνγκερ πιάνει τον μύθο μετά τις δυο πρώτες ταινίες με τον Ρηβ, χτίζει ένα υπέροχο οπτικό θέαμα με εξαιρετικά εφέ και τοπία, χάνοντας όμως την ισορροπία. Άλλοτε ως φόρος τιμής στις παλιές ταινίες του Ρηβ, απλά σε εκμοντερνισμένη εκδοχή με καλύτερα εφέ, και άλλοτε θέλοντας να γίνει μια cgi εμπειρία για το νεανικότερο κοινό, το έργο τα χάνει στην μετάφραση παρότι η προσωπική μου γνώμη είναι πως υπήρξε φιλότιμα νοσταλγικό και συμπαθητικό. Η δομή μοιάζει με αυτήν της ταινίας του Ντόνερ, ο Σούπερμαν επανέρχεται στην Μητρόπολη μετά απο πενταετή απουσία, ενώ η Λόις έχει παντρευτεί άλλον και έχει ένα παιδί με “παράξενες” αδυναμίες μπροστά στον Κρυπτονίτη! Μα καλά, κανείς δε σκέφτηκε ότι ο Σούπερμαν επέστρεψε στην πόλη παράλληλα με τον επίσης για 5 χρόνια απόντα, Κλαρκ Κεντ;
Τελικά πρόσφατα αποφασίστηκε ένα reboot του κινηματογραφικού υπεράνθρωπου μύθου, όπως επιτάσσει η εποχή για όλους τους κόμικ ήρωες. Ο Σούπερμαν σταματά να εμφανίζεται ως αμερικάνος πρόσκοπος οπου φορά διαρκώς την στολή του: τα γυαλιά και τα ρούχα δηλαδή του Κλαρκ Κεντ. Μην ξεχνάμε πως ο Κλαρκ αποτελεί την πραγματική “κάλυψη” του Σούπερμαν, και ότι η μπλε στολή με την κάπα είναι η πραγματική του ταυτότητα, αντίθετα δηλαδή από τον πιο γήινο Μπάτμαν, το έτερο αφεντικό της DC Comics. Τα ηνία έχει αναλάβει ο Ζακ Σνάιντερ και τον ρόλο ο Χένρι Κάβιλ και τα υπόλοιπα μένει να τα δούμε (όχι μόνο) επί της οθόνης…
O Θανάσης Αγγελόπουλος σπούδασε Mass Communication and media arts/ Film and TV Directing στο Queen Margaret University. Σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Boy Story, η οποία συμμετείχε στο 18οAthens International Short Film Festival-Νύχτες Πρεμιέρας 2012, στο 6ο Thessaloniki International Short Film Festival 2012, όπου βραβεύτηκε με το cinematic achievement award και θα συμμετάσχει στο San Francisco Greek Film Festival 2013.
Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο φοιτητικό freepress Καλειδοσκόπιο, στο περιοδικό Λιμάνι καθώς και σε άλλα διαδικτυακά portals.