Υπάρχουν μέρες που ξεχνιέμαι και χαμογελάω… όχι συχνά μην φανταστείς.
Απλά ξεχνιέμαι.
Σήμερα σκέφτηκα να σου φτιάξω το αγαπημένο σου φαγητό ,έστρωσα το καλό τραπεζομάντηλο, άναψα κεριά και σε περίμενα .
-Ναι το ξέρω ότι δεν θα ερχόσουν αλλά ήλπιζα ότι ίσως σήμερα γινόταν κάτι διαφορετικό , ίσως ήταν η τυχερή μου μέρα.
– Έχεις δίκιο δεν ήταν , ίσως είναι αύριο. Το αύριο ήρθε και πέρασε ξανά και ξανά , δεν ξέρω πόσα χρόνια πέρασαν – σταμάτησα να μετρώ.
Σήμερα λοιπόν μου είπαν ότι είναι η τυχερή μου μέρα . Σου έφτιαξα το αγαπημένο σου φαγητό , έστρωσα τα σεντόνια που σου αρέσουν , ετοίμασα και το νερό να κάνεις ένα μπάνιο να χαλαρώσεις .
Η πετσέτα σου είναι δίπλα στο παράθυρο και τα ρούχα σου όπως τα άφησες .
Τίποτα δεν έχει αλλάξει αλλά πάλι δεν ήρθες.- Έχεις δίκιο ούτε σήμερα ήταν η τυχερή μου μέρα, ίσως είναι αύριο. Πήρα και λουλούδια – ναι είναι πολύ όμορφα, είμαι σίγουρη πως θα σου αρέσουν –είναι σαν τα λουλούδια που μου είχες χαρίσει τότε…
Τότε που δεν γνωριζόμασταν και ήμασταν γεμάτοι πάθος και ελπίδα για το αύριο. Κάθε φορά που με συναντούσες μου έλεγες πως ήταν η τυχερή μας μέρα ,ποτέ δεν κατάλαβα τι εννοούσες , απλά χαμογέλαγα γιατί μου ακουγόταν όμορφο.
Μην σε ζαλίζω με τις αναμνήσεις -πέρασαν χρόνια , μπορεί και όχι , ποτέ δεν τα είχα καλά με τον χρόνο. Πάω να κοιμηθώ -κουράστηκα , πρέπει να σηκωθώ το πρωί να ετοιμαστώ.., ίσως αύριο να είναι η τυχερή μου μέρα. Μόνο μια χάρη!
Πριν κλείσω αυτό το βράδυ τα μάτια μου, έλα να μου πεις κάτι όμορφο. Μόνο αυτό το βράδυ… Νιώθω περίεργα σήμερα… Μην με αφήσεις μόνη αυτό το βράδυ , αύριο θα είναι η τυχερή μου μέρα – το ξέρω γιατί δεν έχω πια τίποτα να ελπίζω -έλα να σε αποχαιρετήσω.