Απλά καθημερινά εύχομαι να μπορούσα να τους πω «Σταματήστε να κανονίζετε για μένα! Σταματήστε να παίρνετε αποφάσεις για μένα!» Βλέπεις αυτά τα πρέπει μας μαχαιρώνουν,μας λυγίζουν μέχρι να αρχίσουμε να τα τηρούμε… ή μέχρι να βρούμε τον τρόπο να τους εναντιωθούμε ορθά και με σθένος.
Σκέφτεσαι «Δε με νοιάζουν τα πρέπει τους. Εγώ το θέλω το βάζω πάνω απ’όλα.» Παίρνεις σχεδόν απόφαση να ζήσεις με αυτή τη φράση. Εκεί που κοντεύεις να την φτάσεις στο τέρμα,εμφανίζεται κάποιος και σου λέει «Κάνε αυτό.» και απλά… δε σου δίνουν άλλη επιλογή,παρά να το κάνεις. Έτσι είναι οι κανόνες,οι νόμοι της φύσης των ανθρώπων. Για να φτάσεις κάπου,μερικές φορές,πρέπει να αφήσεις τα θέλω σου για λίγο στην άκρη. Όχι για πάντα όμως. Για λίγο. Μην αφήσεις τα θέλω σου για τίποτα και κανέναν! Ακούς;
Όντας σε μια ηλικία που είμαι υποχρεωμένη να ακολουθώ τα δικά τους τεχνάσματα και να γίνομαι συνένοχος στα εγκλήματά τους,μπορώ να πω πως η μέρα που αυτό θα σταματήσει,πλησιάζει. Κουραστήκαμε. Αηδιάσαμε. Θα βγούμε στους δρόμους να διεκδικήσουμε ό,τι μας πήρατε για να εκπληρώσετε τα δικά σας συμφέροντα. Βασικά… Θα βγούμε; Ελπίζω να συμβεί αυτό. Μόνο έτσι θα αγγίξουμε επιτέλους την ουτοπία που τόσο καιρό ονειρευόμαστε ακόμα και ξύπνιοι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κερδίσουμε την λέξη Άνθρωπος.
Μη το βάζεις κάτω άνθρωπε. Ο καθένας από εμάς έφτασε μέχρι εδώ με πολύ ιδρώτα και πολλές θυσίες. Δεν αξίζει να πάει χαμένο τίποτα από αυτά.
Ξέρω. Δεν αντέχεις άλλο. Η ψυχή σου,το σώμα σου,το μυαλό σου κουράστηκαν. Σε νιώθω. Όλοι μας το ίδιο νιώθουμε. Μα επιμένω. Είναι κρίμα τόσες προσπάθειες,τόσα όνειρα να πάνε στράφι. Μην επιτρέψεις σε αυτούς,τους «μεγάλους» να σε μετατρέψουν σε άβουλο ον και σε ον που ανά πάσα στιγμή θα είναι εκεί να σκοτώσει ό,τι αγαπά για να βοηθήσει αυτούς να ανέβουν ακόμα πιο ψηλά.
Αγωνίσου μέχρι τέλους. Πίστεψε σε σένα όσο δεν πίστεψες ποτέ. Μην θυσιάζεις άλλο τα όνειρά σου. «ΤΕΡΜΑ»