Η γλύκα στο φιλί μου! | Της Μαρίας Λεβέντη

Μοναξιά.

Μόνη αξία ή προθάλαμος θανάτου;

Θόρυβος.

Φασαρία ή ύπαρξη ζωής;

Γυναίκα.

Αδήλωτη πόρνη ή πρωταγωνίστρια υψηλών προδιαγραφών;

Ατελείωτα διλήμματα κατακλύζουν καθημερινά την ύπαρξή σου τοποθετώντας σε μέσα στη δύνη του πολέμου. Του χειρότερου, του πιο βασανιστικού, αυτού που δεν έχει θύματα σάρκες, αλλά ψυχές.

Ψυχές αιωρούμενες και ασυμπλήρωτες δίχως προοπτική ελπίδας.

Η ζωή σου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρεις κι όμως το φουμάρεις, που λεγε και το λαϊκό άσμα.

Απελπισία.

Στο χείλος του γκρεμού έτοιμη να κάνεις το βήμα.

Επιλογές δύο.

Το βήμα προς τα κάτω που οδηγεί στην ανυπαρξία ή…

Το βήμα προς τα πάνω που οδηγεί στην α-λήθεια.

Η ανυπαρξία μου προκαλεί αποστροφή.

Επιλέγω τη θύμηση.

Η λήθη είναι παρελθόν.

Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου επιβάλλει την άγνοια.

Θυμάμαι.

Θυμάμαι και γλυκαίνει η ψυχή μου.

Θυμάμαι κι η γλύκα πλημμυρίζει το κορμί μου.

Είμαι εδώ! Κι έχω…

Όλη τη γλύκα στο φιλί μου.

Σ’αγαπώ ακόμα.