Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους.
Και μπορεί να μη γεννιόμαστε με φίλους, να τους ανακαλύπτουμε στη πορεία της ζωής μας και να μας συντροφεύουν για όλη την υπόλοιπη.
Άνθρωποι οι οποίοι κυριολεκτικά εμφανίστηκαν από το πουθενά και απέδειξαν ότι ήρθαν για να μείνουν.
Μπορεί να μη τους βλέπω καθημερινά, αλλά ξέρω ότι θα είναι πάντα κοντά μου.
Εκεί στις 6 το πρωί και στις 3 τα μεσάνυχτα αν χρειαστεί.
Να ακούν στωικά να τους εξιστορώ τα ίδια πράγματα που ίσως και να έχουν ακούσει σε επανάληψη από μένα εκατοντάδες φορές.
Αλλά σε παρακολουθούν με το ίδιο ενδιαφέρον όπως τη πρώτη φορά.
Σε ένα φίλο βρίσκεις αγάπη αληθινή.
Ξεδιπλώνεις τον πραγματικό σου εαυτό και έχεις πάντα μια αγκαλιά να σε περιμένει.
Και μπορεί να μην έχετε τις ίδιες απόψεις ή να μην ταυτίζονται οι ζωές σας αλλά στις διαφορές του ενός έρχεται να συμπληρώσει ο άλλος.
Ξέρεις πως όταν στερεύει η δύναμη σου, θα σου προσφέρει από τη δική του και θα πορευτείς.
Τους έχω δει να χαμογελάνε όταν χαίρομαι και να είναι θλιμμένοι όταν δεν είμαι καλά.
Η φιλία είναι έρωτας.
Υπάρχουν φιλίες με ένταση και πάθος και φιλίες που κυλούν ήρεμα μέσα στο χρόνο.
Και υπάρχει μια μαγική χημεία που αναπτύσσει εμπιστοσύνη, οικειότητα και αφοσίωση.
Και χτίζονται πάνω της όλα τα συναισθήματα.
Τρυφερότητα και αγάπη, ομορφιά και συντροφικότητα.
Άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο.
Δεν περιμένω να δώσω στους φίλους μου αυτό που τους χρειάζεται όταν τους λείπει κάτι αλλά θέλω να τους δίνω πάντα ακόμα και αν τα έχουν όλα.
Ξέρω ότι η απώλεια τους θα με «σκότωνε».
Και πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές με καταλαβαίνουν όταν δεν χρειάζεται να μιλήσω.
Ίσως και οι σιωπές μας να ήταν και οι καλύτερες συζητήσεις μας.