Μάλλον πιστεύει στα ζώδια! Λέει ότι έχει πολλά χαρακτηριστικά του Κριού, του ζωδίου της, και ότι είναι τόσο έντονη, ανεξάρτητη, θαρραλέα και δυνατή όσο λένε τα άστρα. Αν και οι φίλοι της την θεωρούν τρελή, μοιάζει με έναν κανονικό άνθρωπο. Φαίνεται αυστηρή, δεν δίνει πολλά δικαιώματα και δεν διατηρεί την εικόνα των περισσότερων που είναι εκτεθιμένοι στα φώτα της δημοσιότητας. Και αυτό είναι η άμυνά της, γιατί είναι πολύ ευαίσθητη όπως θα μου πει λίγο αργότερα. Έχει πολλά τατουάζ και τα λατρεύει, θα κάνει κι άλλα στο μέλλον. Έχει και πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες να σου πει, όπως αυτήν που έζησε στην Αμερική, όταν λίγες μέρες πριν παντρευτεί έναν Αμερικάνο για να πάρει visa και να συνεχίσει την καριέρα της εκεί, τα παράτησε όλα και εξαφανίστηκε για μέρες. Δεν συνέβη κάτι, απλά τρόμαξε και έφυγε. Λίγο αργότερα όμως ήρθε στην Ελλάδα, και 22 χρόνια τώρα κάνει μια δουλειά που την αγαπάει πολύ. Ένα απόγευμα λοιπόν, τη συνάντησα λίγο πριν αρχίσει η παράσταση που πρωταγωνιστεί φέτος και την ρώτησα:

 

Τι κάνεις σήμερα Εβελίνα Παπούλια;

Παίζω την μάνα στον «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα. Ανεβαίνει στο θέατρο Αποθήκη σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα. Η Λένα Παπαληγούρα επαίζε τη νύφη, ο Δημήτρης Μοθωναίος τον Λεονάρντο και ο Λάμπρος Κτεναβός τον γιό. Πάει πολύ καλά! Κάθε απόγευμα παίζω και στη σειρά «Μπρούσκο», στον Ant1. Κι αυτή πάει πολύ καλά. Πρόσφατα μετακόμισα από την πλατεία Αμερικής στην Νέα Σμύρνη. Είναι πιο ασφαλής περιοχή για τις μετακινήσεις της κόρης μου. Είναι 16 χρονών πια. Όταν έχω χρόνο βγαίνω για έναν καφέ ή ένα ποτό στο Μοναστηράκι ή στου Ψυρρή. Πάντα στο κέντρο. Το σινεμά είναι η μεγάλη μου αγάπη. Φέτος δεν πήγα καθόλου. Πήγα όμως θέατρο: είδα την «Κατερίνα» του Κορτώ στο θέατρο Θησείον και ήταν καταπληκτικό. Είδα και τον «Πουπουλένιο» του Μαρκουλάκη, εξαιρετικό επίσης. Δεν έχω κατά τα άλλα καθόλου χρόνο. Έχω παράσταση κάθε μέρα, και τα “Δευτερότριτα” γύρισμα. Αγαπάω όμως πολύ την δουλειά μου.

 

Το θέατρο και η επιβίωση.

Κάνω αυτή τη δουλειά 22 χρόνια. Έχουν αλλάξει οι αντοχές μου όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ευτυχώς όχι ο χαρακτήρας μου. Δεν θυμώνω τόσο εύκολα και έχω πολύ περισσότερη υπομονή. Δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει μέσα στην δουλειά. Το μόνο που με ζορίζει είναι η ανασφάλειά της, το ότι κάθε χρόνο ξεκινάς από την αρχή να ψάχνεις. Κατά τα άλλα απολαμβάνω κάθε διαδικασία της: τις πρόβες, τις παραστάσεις, τα καθημερινά γυρίσματα. Αυτό που μπορεί να μην με ευχαριστούσε παλιότερα, ήταν κάποια έργα που δεν ήθελα τόσο να κάνω γιατί δεν πέρνούσα καλά μέσα σε αυτά ή δεν μου προσέφεραν κάτι καλλιτεχνικά. Είμαι όμως της άποψης πως ό,τι κι αν σου δίνεται πρέπει να το κάνεις σοβαρά και επαγγελματικά, ακόμη κι αν δεν σε καλύπτει απόλυτα. Για αυτό δεν είμαι σνομπ ή δεν κρίνω κάποιον από τις επιλογές του στην δουλειά. Από καθετί έχεις να πάρεις και να μάθεις κάτι. Έχω κάνει και δουλειές για τα χρήματα και την επιβίωση. Και δεν με χαλάει καθόλου. Η επιβίωση είναι πολύ σημαντικό πράγμα, ειδικά στις μέρες μας. Δεν έχω αυτά τα στεγανά που μπορεί να έχει κάποιος. Όταν πρέπει να δουλέψεις, δουλεύεις. Τα τελευταία χρόνια είχα πολύ ωραίες προτάσεις και έκανα πράγματα που πραγματικά μου άρεσαν. Πλέον επιλέγω τις δουλειές μου, δεν έχω κάνει τελευταία κάτι που δεν μου αρέσει ή δεν με εκφράζει. Ιδανικά, θα ήθελα πολύ να κάνω κλασικό ρεπερτόριο. Όταν ήμουν στην Αμερική για σπουδές ξεκίνησα από πολύ ιδιαίτερα έργα. Είχα παίξει στις «Δούλες» του Ζενέ, στην «Δολοφονία του Μαρά» και σε άλλες τέτοιες παραστάσεις που με ενδιέφεραν. Εδώ ήταν κάπως πιο ελαφριά τα πράγματα, αλλά έχω κάνει πολύ ωραίες δουλειές, όπως αυτή φέτος, όπως το «Παίζοντας με την φωτιά» του Στρίντμπεργκ ή τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη με το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο.

 

Το Αμερικάνικο όνειρο.

Πέρασα πολύ ωραία στην Αμερική. Αυτό που είμαι σήμερα, ο τρόπος που σκέφτομαι και λειτουργώ, είναι πολύ επηρεασμένος από την ζωή μου εκεί. Είχα κάνει και εξαιρετικές δουλειές σε off Broadway θέατρα. Πήγαινα συνέχεια σε οντισιόν, δούλευα σκληρά, είχα κάνει φίλους, είχα κάνει τον κύκλο μου, το κυνηγούσα πολύ. Έζησα κανονικά το αμερικάνικο όνειρο! Σήμερα ειλικρινά, δεν σκέφτομαι τί θα γινόταν αν θα είχα μείνει εκεί. Δεν ήταν εξάλλου επιλογή μου να φύγω. Η Αμερική με έδιωξε, επειδή δεν μπορούσα να ανανεώσω τα χαρτιά μου. Μάλιστα είχα μπει στην διαδικασία να ετοιμάσω έναν γάμο με την τότε σχέση μου, ώστε να μπορέσω να πάρω την visa μου. Τελευταία στιγμή όμως τρόμαξα και εξαφανίστηκα. Άλλαξα και αριθμό, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να με βρει πουθενά (γελάει). Ήταν μια αστεία ιστορία! Πιστεύω ότι η ζωή μας γενικά κάνει κύκλους και πως αν είναι κάτι να γίνει θα γίνει, ακόμη κι αν περάσουν πολλά χρόνια. Είμαι σίγουρη γι’ αυτό! Μου έχουν συμβεί πράγματα που ούτε η ίδια πίστευα ότι θα μου συμβούν. Δεν μπορείς να υπολογίσεις τίποτα. Όλα κάνουν τον κύκλο τους και όλα κάτι έχουν να μας δώσουν και να μας πουν.

 

Είσαι αυστηρός άνθρωπος;

Δεν νομίζω ότι είμαι τόσο αυστηρή, δεν ξέρω τί βγάζω προς τα έξω. Είμαι σίγουρα σκληρή. Σκληρή με την έννοια του ότι είμαι δυνατή. Μπορώ να στηριχτώ στα πόδια μου. Αυτό βέβαια είναι και μια άμυνα. Όσο πιο ευαίσθητος είσαι, τόσο πιο σκληρός γίνεσαι. Δεν γίνεται διαφορετικά. Προσωπικά είμαι πολύ ευαίσθητη. Δεν θα έκανα αυτή τη δουλειά αν δεν ήμουν. Απλά περιφρουρείς τα συναισθήματά σου και τον εαυτό σου. Οι τοίχοι εξάλλου δεν χτίζονται για μην μπορούν να πέσουν. Χτίζονται για να μπορέσει κάποιος να τους ρίξει.

 

Ο ρόλος της μάνας στον «Ματωμένο Γάμο».

Ο Γιάννης Κακλέας ήταν ο παράγοντας που με έκανε να πω το ναι. Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και θεωρώ ότι είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης. Είναι τιμή μου που δουλεύω μαζί του. Πάντα μου δίνει πράγματα που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και με κάνουν να θέλω να γίνω καλύτερη. Το ίδιο αισθάνθηκα και σε αυτή τη δουλειά και είπα αμέσως “ναι” για το ρόλο της μάνας. Δεν σκέφτηκα τίποτα, αποφάσισα αμέσως ότι θα το κάνω. Ένιωσα πολύ φυσικά δουλεύοντας τον ρόλο αυτό, δεν μου φάνηκε ότι κάνω κάτι κόντρα σε εμένα ή ότι δεν μπορώ να το υποστηρίξω. Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αυτο το ρόλο αυτό μια πολύ μεγαλύτερη ηλικιακά γυναίκα αλλά αν σκεφτείς τα δεδομένα της εποχής του Λόρκα, η μάνα δεν ήταν μεγάλη σε ηλικία. Ένιωσα από την αρχή άνεση και ασφάλεια και μέχρι σήμερα, σε κάθε παράσταση, ανακαλύπτω καινούργια πράγματα! Όσο πιο χαλαρός είσαι σκηνικά τόσα περισσότερα ανακαλύπτεις. Για εμένα είναι ένα καθημερινό ταξίδι η παράσταση αυτή και αυτό το ήξερα από την αρχή. Από την πρώτη μέρα ξέρεις πώς θα είναι μια δουλειά, πριν καν ολοκληρωθεί το έργο. Έχει να κάνει περισσότερο με το πώς νιώθεις. Και επειδή ο Κακλέας σε βάζει αμέσως μέσα σε αυτό που θέλει να φτιάξει επί σκηνής, γίνεσαι συνοδοιπόρος στο ταξίδι του και το ζεις. Δεν μπορείς να κατέβεις από το πλοίο, παραμένεις στο ταξίδι και όσο περνάει ο καιρός το απολαμβάνεις περισσότερο. Για αυτό λέω ότι ξέρεις από την αρχή τι σου γίνεται.

 

Το έργο και τα ανθρώπινα πάθη.

Η δική μας εκδοχή στον «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα δεν είναι καθόλου φιλολογική. Βλέπει τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ήρωα και επικεντρώνεται στο ‘’δράμα’’ τους, στην ψυχοσύνθεσή τους, στις εμμονές τους και στην ‘’αρρώστια’’ που κρύβεται κάτω από όλα αυτά μέχρι να επέλθει το τέλος. Δεν έχει γίνει φολκλόρ η παράσταση, δεν έχει γίνει μελό. Είναι πιο σύγχρονη χωρίς να παραποιεί το κείμενο και όσα θέλει να μας πει ο Λόρκα. Υπάρχει κάποια ουσία στο έργο που συγκινεί, που αγγίζει τον θεατή, που το κάνει κλασικό. Πολλά έργα μιλάνε για τον έρωτα, αλλά λίγα είναι αυτά που ο λόγος τους στοχεύει στην ψυχή μας. Ίσως υπάρχουν κάποια πράγματα στα οποίο βάζουμε μέσα μας έναν τοίχο και έρχονται κάποια κείμενα και μας τον γκρεμίζουν. Έχοντας και αυτή την απόσταση από την πραγματικότητα, μας κάνει να ταξιδεύουμε πιο εύκολα χωρίς να μπαίνουμε σε δεύτερες σκέψεις. Ίσως, δεν υπάρχει λογοκρισία! Δεν λογοκρίνεσαι την στιγμή που είσαι θεατής. Σου δημιουργούνται αβίαστες σκέψεις, ελεύθερα, και απλά ταξιδεύεις. Οπότε αν το ταξίδι είναι καλό, το έργο συγκινεί…

 

Έχεις ζήσει τον απόλυτο έρωτα;

Ο έρωτας και ο θάνατος είναι πολύ κοντά. Την ίδια στιγμή που είσαι απόλυτα ευτυχισμένος, την ίδια στιγμή νιώθεις και την απώλεια του άλλου. Νομίζω ότι ο Λόρκα το έχει παντρέψει σε ένα επίπεδο που πιάνει όλη την γκάμα και την έννοια της απώλειας και μιλάει με ειλικρίνεια για συναισθήματα όπως το μίσος, το πάθος και ο έρωτας, ή για έννοιες όπως η απόλυτη αγάπη αλλά και ο απόλυτος θάνατος, που δεν γνωρίζουμε τί γίνεται μετά από αυτό και χανόμαστε. Όταν όμως πεθαίνει ένας απόλυτος έρωτας, δεν χάνεται, μένει στην ιστορία. Προσωπικά δεν μπορώ να σου απαντήσω αυτή τη στιγμή αν έχω ζήσει αυτό το πράγμα (γελάει). Πρέπει να μην φοβάσαι για να το ζήσεις. Εγώ γενικά δε φοβάμαι, δεν έχω την αίσθηση του φόβου, έχω όμως τη φοβία της απώλειας. Όπως και να έχει, η διαδρομή μέχρι να φτάσεις σε αυτό το σημείο της απώλειας, αξίζει απόλυτα τον κόπο…

 

Info

Ο «Ματωμένος Γάμος» ανεβαίνει από Τετάρτη ως Κυριακή στο Θέατρο Αποθήκη σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Πρωταγωνιστούν η Εβελίνα Παπούλια, η Λίλα Μπακλέση, ο Δημήτρης Μοθωναίος, ο Λάμπρος Κτεναβός, η Ειρήνη Μπουντάλη, ο Δημήτρης Γεωργαλάς, η Ιφιγένεια Αστεριάδη και η Αριάδνη Καβαλιέρου.