Κατοικεί μέσα σου.. Σε όμορφες στιγμές,απλά σε περιβάλλει και δε σου αφήνει περιθώριο να αναπνεύσεις,να κοιτάξεις γύρω σου..
Κοιτάς στον καθρεύτη και την βλέπεις προσωποποιημένη! Πιάνεις τον εαυτό σου τρομοκρατημένο να φωνάζει για να βγει από μέσα του,αλλά αυτή εκεί.. Στάσιμη,να σου χαρίζει κάθε μέρα λίγο από τον ΑΠΕΙΡΟ πόνο της..
Πριν κοιμηθείς τη σκέφτεσαι με μορφή γυναίκας.. Ναι λίγο τρελό,ξέρω. Αλλά αυτή είναι η δύναμη και η “μαγεία” της. Σε κατακλύει και σε κάνει να σκέφτεσαι τα πάντα για αυτή. Έτσι λοιπόν την φαντάζεσαι όμοια με μια γυναίκα χωρίς ζωή. Μια γυναίκα,ντυμένη στα σκούρα,κουρασμένη από όλα και από όλους που ψάχνει να μπει σε ένα σώμα γεμάτο από ζωή. Χμ! Και μετά καταλαβαίνεις πως ίσως στοίχιωσε το δικό σου.
Το ξέρεις πως το έκανε. Εκείνες τις στιγμές που κοιτάζεις έξω από το παράθυρο και αντί να τρέχει η σκέψη σου σε όλα τα ωραία που σου δόθηκαν στη ζωή,τρέχει σε αυτά που σε πονούν.. Τρέχει με απερίγραπτη ταχύτητα σε αυτά! Δεν μπορείς να τη σταματήσεις..
Κάθεσαι αμέριμνος.. Κοιτάζεις γύρω σου όλα αυτά που σου δίνουν χαρά! Νιώθεις χαλαρός και όμορφα.. Χαίρεσαι τη ζωντάνια γύρω σου! Μέχρι που.. Μέχρι που όλα σκοτεινιάζουν και τη βλέπεις να σε πλησιάζει.. Τρέχεις να γλιτώσεις μα φυσικά και σε πιάνει.. Πάντα το καταφέρνει!
Να ‘σαι ξανά.. Καθισμένος.. Τα δάκρυα αρχίζουν να πέφτουν και η μόνη σου σκέψη είναι τόσο σκοτεινή! Τόσο σκοτεινή και ανεπιθύμητη! Δε τη θέλεις.. Κάνεις τα πάντα να φύγει,αλλά όχι. Δε φεύγει τόσο εύκολα.. Ίσως και να μη φύγει ποτέ,ίσως αύριο,ίσως κάποια μέρα.
Μα αυτά τα ίσως σε σκοτώνουν! Δε τα θες. Θες να φύγει τώρα από μέσα σου αυτή η σκέψη και αυτή η “γυναίκα” απ’τη ζωή σου!
Σκέφτεσαι.. Ξαγρυπνάς συνεχόμενα βράδια για να βρεις τη λύση.. Λοιπόν; Τη βρήκες; Δυσκολεύεσαι.. Ξέρεις γιατί;
Γιατί δεν είναι η γυναίκα που απλά θα της πεις φύγε και θα το κάνει. Πρέπει να της δείξεις πως δε σου ταιριάζει,πως δεν την χρειάζεσαι και δεν νιώθεις το ίδιο με αυτή!
Δεν είσαι μόνος σου όπως αυτή! Δεν αισθάνεσαι μόνος στην πραγματικότητα. Έχεις τόσα πολλά να δώσεις για να χαραμιστείς σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.. Έτσι δεν είναι;
Άντε,χαμογέλα λοιπόν! Ζήσε. Δείξε της πως δεν έχεις χώρο για αυτή.. Και θα φύγει. Το ξέρω. Θα φύγει και δε θα σου λείψει ποτέ ξανά. Ίσως να σε επισκέπτεται που και που.. Μα θα είναι για λίγο. Θα είναι για λίγο εφόσον της έδειξες ποιος είσαι.
Η Μοναξιά λοιπόν,είναι παράξενη γυναίκα και σκοτεινή παρέα. Μη τη διαλέγεις. Ποτέ. Έχεις ανάγκη τον άνθρωπο σου; Θες να βγεις έξω από τους τέσσερις τοίχους; Θέλεις αληθινούς φίλους; ΠΕΣ ΤΟ! ΦΩΝΑΞΕ ΤΟ! ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕ ΤΟ!
Μη τη διαλέξεις επειδή σου είναι πιο εύκολο. Θα το πληρώσεις με στιγμές απ’τη ζωή σου..