Μαύρο και λίγο άσπρο.

Το πρώτο είναι το φυσικό μου αυτές τις μέρες ανέκαθεν.

Το δεύτερο είναι οι φίλοι, τα μεθυσμένα τηλεφωνήματα που σε μεταφέρουν από την πραγματικότητα του καναπέ, στη ρεαλιστικότατα του να έχεις φίλους μίλια μακριά σου.

Ίσως είναι και εκείνο το χοιρινό που φωνάζεις στο μπαμπάκα να ψήσει στα κάρβουνα ώστε να σου περάσει η θλίψη. Τι μόνο εγώ είμαι;

Το άσπρο είναι οι αγκαλιές-τύπου «μαζί θα το περάσουμε» στο κέντρο της πλατείας.

Το άσπρο είναι ο μικρός μου αδερφός που ξέρει πως γύρισα στις 6 το πρωί, δε θέλει να με ξυπνήσει αλλά θέλει και να παίξει κι έτσι βρίσκεται σε μία σύγχυση.

Το άσπρο είναι η μαμά που θέλει καφέ με την κόρη στο στέκι τους ένα απόγευμα που βρέχει.

Α στο καλό, συγκινήθηκα. (γελάω)

Στο τέλος θα πεισθώ μόνη μου για την.. ομορφιά των Χριστουγέννων. Αλλά όοοχι.

Το μαύρο είναι η αδράνεια, σιχαίνομαι την αδράνεια στο ‘πα;

Το μαύρο είναι οι άδειοι δρόμοι όταν βρέχει.

Μα βρε παιδιά, κοιτάξτε την απόλυτη αρμονία στην οποία βρίσκονται οι βρεγμένοι δρόμοι, τα φωτάκια μέσα στην ομίχλη και τα αλάρμ του αυτοκινήτου κάποιου που τρέχει στον πεζόδρομο να πάρει λουκουμάδες. Αυτά μου αρέσουν στα Χριστούγεννα. Αν με ρωτήσεις εκείνη τη στιγμή ίσως πέσω στην παγίδα και απαντήσω ναι. Ναι, μου αρέσουν τα Χριστούγεννα. Οι βρεγμένοι δρόμοι θα έπρεπε να είναι το άσπρο.

 

Αφού σου αρέσουν τα Χριστούγεννα γιατί γκρινιάζεις για όσα τα περιβάλλουν;

Όχι άλλη γκρίνια.

Τώρα που είπα γκρίνια, τα Χριστούγεννα φέρνω πολύ στο γερο-Σκρουτζ.

(Μόλις υπέγραψα την καταδίκη μου, μου βρήκα νέο παρατσούκλι. Δε βαριέσαι.

Χαλάλι μασίν. Αγάπη μόνο).

Το μαύρο είναι εγώ. Χωρίς εσένα.

Το άσπρο, είναι εσύ.

Δε θα κάνω απολογισμό του δεκατέσσερα. Θα χαθώ μέσα στους αποχαιρετισμούς, στους χωρισμούς, στα εσκεμμένα πικρά μηνύματα και στις αφιερώσεις.

Το χρώμα μου φέτος το γκρι. Σε όλες του τις αποχρώσεις.

Τα ξημερώματα γκρι ζεστό, σαν την απόχρωση των νυχιών μου.

Τα δειλινά σκούρο, πολύ σκούρο, το λες μαύρο.

Όταν χτυπήσει το κινητό μου, νιώθω σα να χω ένα χρωμόμετρο. Μέχρι να δω ποιος είναι, γίνεται πανικός.. ανεβοκατεβαίνει από το άσπρο στο μαύρο σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Γκρι Χριστούγεννα. Ότι κατάλαβες.. κατάλαβες.

Μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα όμως. Είπαμε. Γκρι σε όλες του τις αποχρώσεις.

 

 

ΥΓ: Να φάτε και να πιείτε όσο θέλετε.

Και μην ξεχνιέστε. Γελάστε.