Μμμμμ… αυτή τη μανία μου να ακούω μουσική όταν ετοιμάζομαι να βγω έξω, ποτέ δεν την κατάλαβα.
Όλα μου τα χρόνια μια μουσική με κυνηγάει και με συνοδεύει λίγο πριν κλείσω την πόρτα με τα κλειδιά στο χέρι. Σε όλες τις πόρτες της ζωής μου και αυτή εκεί, φιλενάδα καλή να με συντροφεύει.
Έντυσα μαζί της τα πιο όμορφα ξενύχτια μου και τις πιο άγριες ανατολές μου. Εκεί να με τυραννάει όταν πονάω, να με ηρεμεί όταν τρώω τις σάρκες μου και να με ξεσηκώνει στα πάθη μου. Νότες, ήχοι, ακόμα και η σιωπή είναι μουσική.
Κλείσε τα μάτια και αφουγκράσου…….. τίποτα…. κανένας ήχος και όμως αυτό το τρελό ασυμμάζευτο μυαλό θα αρχίζει να συνθέτει τις νότες όσο θα σκέφτεσαι.
Γέρασα και ακόμα παίζω με τα μαλλιά μου και σιγοτραγουδώ όταν τα δάκρυα μαζεύονται έτοιμα να ξεσπάσουν. Και έχουν και αυτά τόσες αφορμές τελευταία να το κάνουν. Σιχαίνομαι να είμαι πεσιμίστρια.
Πάντα αγωνίστρια πάντα μπροστά από τις επιθυμίες μου, εκεί να τρέξω να τις προλάβω και αυτές μη τάχατις μου φύγουν…. Μικρή μου ανόητη σκέψη!!! Ξόδεψα πολλά όνειρα μέσα σε ένα πεθαμένο τίποτα. Γελάω. Γαμώτο μοναξιά το λένε….. ναι αυτό μοναξιά. Δική μου επιλεκτική και υποταγμένη σε μένα.
Ξέρεις τι ανακαλύπτω μέσα σ αυτήν; Όλα όσα μου λείπουν. Μου λείπουν οι στιγμές που όταν δεν υπάρχουν γίνονται συνήθεια. Μου λείπει κάποιος που όταν δεν είναι εδώ γίνεται έρωτας. Και όταν λείπουν όλα αυτά;
Ο φίλος μου θα λέγε: να βγεις και να πιεις !!!!!
Μην ξεχάσω να κλείσω τη μουσική πριν φύγω.